Wszystkiego mnie nauczyła. Wszystkiego, co ważne, bo bzdury się jej nie trzymały. Mówiła i oficjalnie, i czule. Głosem matki, tonem mentorki. Tej, która wie.Mówiła, przywołując do swojego biurka: „Biedroneczko, proszę tu do mnie pozwolić na chwilę. Tak to...
Za stary jestem, by się podniecać czczym pożądaniem znajdowania w świecie miejsc i rzeczy idealnych. Nie ma takich. A fiksując się na ich wyobrażeniu (tworzonym najczęściej przez proste zanegowanie elementów danej mi rzeczywistości), popełniam jeden z najcięż...
Budynek Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego przy ulicy Browarnej był okropny pod każdym względem. Wyjątkowo brzydki i niefunkcjonalny, zimny w zimie, a duszny w lecie. Dariusz Bartoszewicz, autor Spacerowników warszawskich, w jednym ze swoich art...
Odkąd papież Franciszek zaczął porównywać Kościół do szpitala polowego, jadąc do moich rodzinnych Piekar Śląskich, zaczynam myśleć o „eklezjologii urazowej”. Bywalcy śląskiej prowincji mogą kojarzyć ceglany budynek z czerwonym krzyżem na dachu, który, gdy spo...
To nie była kwestia decyzji. To było zmęczenie. Ostatnie miesiące były na tyle intensywne, że doprowadziły mnie do stanu, w którym na samą myśl o zmobilizowaniu się do kolejnego działania, podjęciu kolejnej decyzji, wykonaniu kolejnego telefonu czy odbyciu ko...
Kiedy przez Polskę przetaczała się fala protestów związanych z przeprowadzaną przez rządzących reformą sądownictwa, byłem akurat w Alpach, z dala od mediów. Po tygodniu izolacji powrót do normalnego funkcjonowania jest zawsze trudny, ale tym razem było jeszcz...
Przeprowadzone dwa lata temu badania CBOS-u pokazały, że w „zmartwychwstanie ciała” (jedna z prawd recytowanych co niedzielę w Credo) wierzy 62 proc. Polaków, z czego 34 proc. „w sposób zdecydowany” (w piekło, czyściec i niebo wierzy 36 proc.). Nigdy dość wię...
Lubię chodzić. To ten rodzaj ruchu, w którym najlepiej odnajduję siebie i z którego czerpię najwięcej poczucia wolności. Pieszo sama niosę swój ciężar i odpowiedzialność za dotarcie na miejsce. Sama trzymam się prosto, wyznaczam tempo i korzystam z ...
We Włoszech trwa potworna susza. Ten rok jest jednym z najcieplejszych i najbardziej suchych od ponad dwustu lat. Około dwie trzecie pól uprawnych wzdłuż Półwyspu Apenińskiego jest bez wody i coraz trudniej je nawadniać, aby ratować zbiory. Dziesięć regionów ...
Ostatnio dwukrotnie miałem okazję zadać sobie pytanie, które powraca, gdy ludzie (z których przynajmniej jeden deklaruje się jako chrześcijanin) drastycznie różnią się w wyrażanych poglądach.W takiej sytuacji na tapetę wyciągane są zwykle wskazania Jezusa...
Przyszła bez makijażu, bez kolorów. Zmęczona. Znowu ukryta pod bawełnianą tuniką barwy khaki, która odbiera kształty, maskuje. Jeszcze nie usiadłam, a już zaczęłyśmy mówić. Gęsto, bez szczelin, jakbyśmy przerwały rozmowę wczoraj i teraz na nowo otworzyły wąte...
W skeczu pewnego śląskiego kabaretu, w ramach skróconego procesu weryfikacji śląskiej tożsamości jednego z bohaterów, pada pytanie o to, czy oddaje on żonie w całości wypłatę, czyli tytułowy „geltak”. Rzecz nieprzypadkowa, bowiem w tradycyjnych śląskich rodzi...
Zawsze mnie fascynowała ewangeliczna przypowieść o robotnikach ostatniej godziny. Pan Jezus opowiada o gospodarzu, który najął robotników do pracy w swojej winnicy o świcie, a potem o trzeciej, szóstej, dziewiątej i o jedenastej godzinie dnia. Gdy przyszło do...
Pewien florencki taksówkarz wyznał mi, że dla niego i jego kolegów wrzesień i październik to złote miesiące: turystów wciąż dużo, ale trochę innego rodzaju, są bardziej „powolni”, skupieni i – co najważniejsze – zamożni, stąd oczywiście jego zachwyt. Rzeczywi...
Każdy się chyba boi tego, by nie stać się kiedyś wyblakłą kserokopią swoich najlepszych lat. I nie dołączyć do grona tych, którzy budują swoją relację ze światem na tym, że kiedyś kimś się było, coś się zrobiło, to czy tamto osiągnęło. By nie dać się zamknąć ...
Piszę te słowa krótko po rozpoczęciu roku akademickiego. Dopiero co dobiegła końca traumatyczna faza inauguracji tegoż – na śląskiej prowincji tym boleśniejsza, że uczelni mamy bez liku, więc inauguracyjny kalendarz, zwłaszcza u tych, którzy z urzędu na takic...
W Polskiej Prowincji Dominikanów zbliża się Kapituła Prowincjalna, czyli „zebranie braci gromadzących się w celu omówienia i rozstrzygnięcia spraw dotyczących wspólnego i apostolskiego życia braci oraz dobrego zarządzania prowincją”. Od razu wyjaśniam, że owo...
Obudziło mnie bębnienie. Przyszli wiejscy muzycy i ich synowie, trwa szósty dzień festiwalu bogini Durgi. Walą mocno, radośnie.Wpół do piątej rano bóg Ganesha, pulchny szczęściarz z głową słonia, weźmie ślub nad osiedlowym stawem. Jego żoną zostanie ...
Umówiłam się z Bogiem na dziesięć minut codziennego narzekania, bo w tym smutnym jesiennym okresie naprawdę mam na co narzekać. Bóg jest dobrym Ojcem. Rozumie i słucha cierpliwie. Nie mówi do mnie „weź się w garść” ani nie wymaga, żebym policzyła wszystkie ta...
Kiedy będziecie Państwo czytali ten felieton, minie już miesiąc od antyhalloweenowego wzmożenia, które powoli przybiera w Polsce postać nowej (świeckiej?) tradycji.Jednym z argumentów przeciwko świętowaniu Halloween jest to, że przy okazji są promowane lu...
Siadam na kanapie. W dłoni smartfon, na stoliku herbata, na kolanach książka. Zaraz się zanurzę w opowieści, chcę tylko najpierw sprawdzić powiadomienia i… Wybudzam się z cyfrowej hipnozy godzinę później, już zbyt rozbita i otumaniona, by czytać. Już na ...
„Pan Bóg nie potrzebuje Polski do pracy misyjnej i potrafi wzbudzić sobie inne narody, które to zadanie spełnią. Nie Bóg nas potrzebuje i nie misje, ale to my potrzebujemy Boga i misji” – napisała bł. Maria Teresa Ledóchowska, pionierka ruchu finansowania spo...
Ewa od zawsze żyła w sąsiedztwie tego człowieka. Ona była dzieckiem. On dorosłym mężczyzną. Mijały lata. Rodzice wyprowadzili się do domu za miastem, rodzeństwo rozjechało się po świecie. Ewa została w rodzinnym mieszkaniu sama. Sąsiad posunął się w latach, r...
Moją jesienną chandrę ukoiła inscenizacja opery Armida Jeana-Baptiste’a Lully’ego w Warszawskiej Operze Kameralnej, z przepiękną muzyką, światłem, kostiumami, świetną Marceliną Beucher w roli tytułowej czarodziejki oraz ślicznymi tańcami zespołu Nordic Baroqu...
Lubię Londyn, mam w nim swoje miejsca i trasy. Wiele lat temu, kiedy pojechałem tam pierwszy raz, nie stać mnie było na bilet do opactwa westminsterskiego, w którym można zobaczyć groby słynnych postaci. W późniejszych latach na zwiedzanie brakowało mi zazwyc...
Ojciec Roman Bielecki zaprosił mnie z felietonem do „W drodze”. Co miesiąc będę pisał o rzeczach ważnych dla mnie, oby nie tylko dla mnie.Kiedy powstaje rubryka, najpierw trzeba pokazać twarz – robię to z nadzieją, że ją posiadam. I bez wstydu, jakakolwie...
Moje miejsce na ziemi to klasztor za lasem. Zawiadują nim siostry – dwanaście dominikańskich mniszek. Ja mieszkam przy nich i służę im, jak umiem.Świat klauzury ma w sobie dziwną moc przyciągania, dlatego nawet na codziennych porannych mszach oprócz mnisz...
Rzecz dzieje się na pewnym śląskim uniwersytecie. W związku z pięćsetleciem wystąpienia Marcina Lutra zorganizowano konferencję naukową. Na plakacie ją zapowiadającym widnieje rzecz jasna podobizna reformatora. Któregoś dnia przyglądam mu się uważnie i mam wr...
Nie potrafię się już zatrzymać. Ostatnie wysepki czasu wolnego zalewam oceanem spraw. Wbrew sobie, wbrew logice, wbrew rzeczywistości – wpisuję do kalendarza więcej, niż może pomieścić. Wciskam jeszcze jedno spotkanie, jeszcze krótką rozmowę, wspólne pieczeni...
Niemal codziennie w przejściu podziemnym obok stacji metra Centrum koncertuje kapela warszawska. Właściwie są to już resztki kapeli. Zaledwie dwie, trzy osoby i pani zbierająca drobne datki do kraciastej czapki. Jest to miejsce o wyjątkowym natężeniu ruchu: s...
Miesiąc temu pisałem o pierwszym kluczu do papieża Franciszka: on siebie nie kreuje, ale jest sobą. Jego gesty są oczywiście przemyślane, lecz nie wymyślone, zwrócone ku, a nie wymierzone przeciw. Ten klucz pozwala mi nie zatrzymywać się na powierzchni papies...
Nigdy nie planowałam rzucać palenia. Samo odeszło. Dobrze pamiętam smak tamtego pierwszego papierosa, wypalonego na parkingu w Holandii w ciepłą letnią noc. Koleżanka dała mi spróbować. Była starsza i imponowała mi, a do tego zaczynałyśmy właśnie europejską p...
Kilka dni temu, przygotowując wykłady z historii teologii, trafiłem na stwierdzenie jednego z autorów, który zauważył, że historycy różnią się w opiniach co do precyzyjnego datowania początku okresu oświecenia. Pomyślałem sobie złośliwie: więc nie wiadomo dok...
Tej mojej cechy charakteru zawsze się wstydziłem, choć późno ją sobie nazwałem. A nazwałem niedoskonale, przydługo i mętnie, fizjologiczną miłością bliźniego.Lubię ludzi – to coś, czego bym się nie wyparł. Podczas każdej podróży staram się usiąść jako kto...
Magazyn „Press” postanowił zamieścić artykuł o moim biurku. Dobrze to wpłynęło na moje samopoczucie i kiedy po chwili udawania – czy wypada? – wyraziłem zgodę, koleżanka z redakcji wyjaśniła mi przez telefon, o co chodzi. Im dłużej mówiła, tym moja radość z w...
Dużo się zmieniło, odkąd ze mną jest. Zjawił się nagle. Zupełnie inny niż chciałam, w zupełnie nie takich okolicznościach jak te, które sobie wyobrażałam i jakich sobie życzyłam od losu.Miał być wysoki, smukły i bardzo silny. Ciemnowłosy. Typ arystokratyc...
– Dokąd?! Do Zakopca???!!!Kiedy są ferie, trzeba dokądś wyjechać.Bo jest córka, która wciąż jeszcze jest dzieckiem i chce mieć zimowe wakacje. I nabrać sił przed maturą.Bo trzeba czasem uciec, żeby porozmawiać.Bo trzeba coś zmienić, żeby utwierdzić się w ...
Widzieliście kiedyś człowieka chodzącego po linie? Mówimy o takim linoskoczek, choć, dalibóg, rzadko się zdarza, że podskakuje podczas występu. Raczej posuwa się wolno do przodu, ostrożnie stawiając stopy jedna przed drugą na rozpiętej wysoko linie. Patrzy pr...
Podczas korekty mojego poprzedniego felietonu czujność redakcji wzbudziło słowo „ćmok”, którego użyłem na określenie głupka. Pojawiły się opinie, że w śląskiej godce słowo to w tym znaczeniu nie występuje. Na szczęście powołanie się na słownik wystarczyło, by...
Jest taki film Vittoria De Siki z 1961 roku zatytułowany Sąd ostateczny. Akcja toczy się w Neapolu. Nad głowami ludzi, z nieba, rozlega się nagle głos: „O osiemnastej odbędzie się sąd ostateczny!”. Komunikat powtarza się kilkakrotnie, ludzie coraz bardziej są...
Zimowe igrzyska olimpijskie w Pjongczangu pozostaną w mojej pamięci nie ze względu na sukcesy Polaków, ale z powodu rodaków rozgoryczonych brakiem medali. Mamy wyjątkową skłonność do skrajnych ocen. Bezwarunkowo kochamy mistrza, ale kiedy przegra, nie zostawi...
W pociągu jest ciepło i pusto. Wagony pierwszej klasy w cenie 30 złotych od osoby jadą jako klasa druga. Wciąż wygodne i przestronne, ale przedawnione, w dobie pendolino już nie mogą uchodzić za luksusowe.Niebieskie obicia siedzisk, sztywne firanki i trze...
Rozpoczęliśmy kwiecień gromkim Alleluja! w noc Wigilii Paschalnej. Zanim jednak poszliśmy w rezurekcyjnych procesjach, stanęliśmy w kolejkach do sakramentu pojednania. Spowiednicy mieli pełne ręce roboty. Pamiętam, jak kiedyś, powłócząc nogami, wychodziłem z ...
Jestem zawodowym księdzem. Prawo kanoniczne nakłada na mojego biskupa obowiązek wykombinowania, jak mnie utrzymać. Wygodne? Bardzo. Oczywiście cała ta konstrukcja – wraz z celibatem – ma zasadniczo służyć temu, by pozyskać jak najwięcej mojego czasu i sił dla...
Kraków, trzydzieści lat temu. Ja, dominikański student, siedzę na dyżurze w zakrystii naszej bazyliki. Do kontuaru podchodzi staruszka, urocza babinka w kwiecistej chustce na siwych włosach, okryta grubą sukienną zapaską – przyjechała spod Krakowa, żeby „u Św...
Chodzimy z Pawłem Smoleńskim wzdłuż granicy Europy. Jednej z wielu niejasnych granic, której na imię Sycylia. Próbujemy złapać zasadę i żywioł chwili, kiedy świat po tej stronie spotyka się ze światem, który jest pozornie po tamtej.Jedne rzeczy widzimy, s...
Czy można budować swój sukces na krzywdzie kogoś innego? Czy zwycięstwo zdobyte niezgodnie z zasadami fair play może dawać przyjemność? Czy ci, którzy wygrali, łamiąc zasady i dobre obyczaje, pozostają wciąż godnymi szacunku sportowcami, czy są tylko pozbawio...
Kupiłam 103-letniego mercedesa. Nie chodzi o samochód, ale o maszynę do pisania. Typ gabinetowy, elegancki. Kilkanaście kilogramów wyrafinowanej i odsłoniętej maszynerii, którą można podziwiać w czasie pracy – każdy z ruchomych elementów działa w sposób ...
Miałem fajny, bezpieczny pomysł na majowy felieton – miało być o Franciszkowym Laudato si’, o grudniowym katowickim szczycie klimatycznym ONZ. I o tym, jak się tę encyklikę czyta z perspektywy ziemi rozoranej do cna w poszukiwaniu przeróżnych bogactw… Miałem....
Nastawiam budzik na przedwczesną porę. Dzwoni, gdy dzień dopiero się przeciera. Dźwięk wcina się w nienapoczętą ciszę i trochę dziwi psa, który otwiera oczy, ale nie podnosi łba. Wie, że jeszcze nie pora.Teraz właśnie ja mam czas. Otwieram powieki, patrzę...
Wszedłem do kościoła Pokoju w Świdnicy i usłyszałem Mszę Bacha. Kilka godzin później ledwie przekroczyłem próg kościoła Pokoju w Jaworze, a już z każdej empory zaczęły mnie otaczać Koncerty Brandenburskie. A może było odwrotnie? Przecież nie dostrzegłem żadne...
Księgi pokutne (Libri poenitentiales)1 powstałe pomiędzy VI a XI stuleciem zawierały szczegółowy wykaz kar i pokut, jakie kapłani powinni zaaplikować penitentom proszącym o odpuszczenie grzechów. Pokuta często miała charakter publiczny. Najciężsi grzesznicy, ...
Wrócił do mnie, a może ja do niego, bo mamy chyba niedomkniętą sprawę. Cesare Pavese (1908–1950), włoski pisarz, poeta, któremu zawdzięczam to, że zająłem się językiem włoskim.Był 1974 rok, przeczytałem fragmenty Rzemiosła życia, dziennika, który właśnie ...
Bardzo często piszę teksty na ostatnią chwilę. Mea culpa. Niniejszy felieton miałem skreślić przed majówką, by z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku cieszyć się chwilą spokoju. Ale się nie udało. Musiałem ostatecznie zabrać robotę ze sobą w góry. W głowie ...
Targi książki przyciągają co roku na Stadion Narodowy około stu tysięcy ludzi. To prawie dwa razy więcej niż kibiców, którzy przychodzą tam na mecz reprezentacji Polski. Mecz trwa półtorej godziny, a targi cztery dni. Obok siebie, na stoiskach wydawców zajmuj...
Jedna z kąśliwych historyjek, którymi dominikanie lubią się wymieniać z jezuitami, opowiada o tym, jak to jeden z członków Towarzystwa Jezusowego, chcąc sprowokować napotkanego dominikanina, zwrócił się do niego: „Ojcze, podobno bracia kaznodzieje potrafią po...
Ten chłopiec dostał swoją nietypową historię niedługo po tym, jak poszedł do szkoły. Przedtem wydawał się chłopcem raczej zwyczajnym. Może nadto rozmarzonym, nadto grzecznym. Nieco bardziej lękliwym niż inni.Często nie mógł zasnąć, bo rynna za oknem miała...
Miałem w życiu krótki epizod zatrudnienia na grubie (kopalni). I to powierzchniowy, a przez to powierzchowny. Ale już samo zetknięcie z powierzchnią gruby dość głęboko mnie przeorało. Dla młodzieńca czytającego z wypiekami na twarzy personalistów straszliwe b...
Zerkam na ukos – w przeciwległym rogu pokoju, na malowanej skrzyni z mangowca leży Jedyna historia Juliana Barnesa. Chciałabym ją przeczytać. Chciałabym też leżeć z psem w wysokiej trawie, łaskotać się w ucho zielonym źdźbłem. Chciałabym umyć okna i...
Kiedy ten felieton się ukaże, polska reprezentacja piłkarska (męska) będzie już zapewne miała nowego trenera, albo będą trwały gorączkowe dyskusje dotyczące następcy Adama Nawałki. A piszę tekst tuż po tym, kiedy kolejny raz na dużej imprezie zrealizował się ...
