„Pszenica i Kąkol” to seria książek dotyczących powiązań pomiędzy teologią, duchowością a praktyką życia chrześcijańskiego. Zamiarem autorów jest refleksja na temat tego: „co jest ewangeliczną pszenicą, a co zasiewem Złego, kąkolem”.
Współczesne cuda, ich znaczenie oraz wiarygodność.
Cuda to temat, który budzi na tyle dużo emocji, że warto poświecić mu uwagi. Szukamy odpowiedzi, w jaki sposób Kościół rozumie cud oraz uzdrowienie? Czym jest objawienie prywatne i jakie ma znaczenie dla katolików?
Seria „Pszenica i Kąkol” ma na celu m.in. przybliżyć i pomóc zrozumieć zjawisko powszechnie znane jako cuda.
Skąd wiadomo, że ktoś może być opętany, jakie są objawy opętania i w jaki sposób je interpretować? Czy od razu należy stosować egzorcyzmy? Czy wszystkie objawy są dowodem opętania przez demona? Na te i wiele innych pytań towarzyszących opętaniu będzie można uzyskać informacje w ramach serii.
Często słyszy się o nowych ruchach religijnych, w których demoniczne wizje są częścią ich obrzędów i rytuałów. Czy pojawienie się nowych wzorców duchowości może prowadzić do zaspokojenia potrzeb duchowych człowieka?
Opętanie to delikatny temat, budzący skrajnie różne opinie. Trzeba się pogodzić z faktem, że jest to fenomen, który przekracza możliwości weryfikacji empirycznej. Stąd możliwość popełnienia błędów w ocenie zjawiska oraz nieporozumień między badaczami różnych dyscyplin naukowych.
Czy nowe formy religijne potrafią zaspokoić duchowy głód człowieka?
Czy należy rozmawiać w Kościele o przywództwie i wpływie, jaki wywierają na jego wspólnotę świeccy? Czy jest na to miejsce, jeśli wziąć pod uwagę rolę, jaką odgrywa hierarchia: diakoni, prezbiterzy i biskupi?
Co to znaczy czytać Biblię po katolicku? Dlaczego trudno jest się zgodzić z protestanckim aksjomatem „tylko Pismo” (sola Scriptura)? Dlaczego Pismo i Tradycja są w katolicyzmie nierozerwalne? Dlaczego interpretowanie Biblii powinno odbywać się w zgodzie z nauką Kościoła katolickiego?
Autorzy serii „Pszenica i Kąkol” szukają również odpowiedzi na inne nurtujące pytania, m.in. czy można korzystać z orientalnych technik medytacyjnych, wschodnich sztuk walki czy też chińskich praktyk leczniczych? Czy magia jest niebezpieczna dla człowieka? Jak roztropnie korzystać z rozmaitych ofert rozwoju, aby nie zatracić perspektywy wzrostu w miłości chrześcijańskiej? Które z doktryn, obrzędów czy metod medycyny alternatywnej mogą być niebezpieczne dla wiary chrześcijańskiej i prowadzą człowieka na duchowe bezdroża, a nawet przyczyniają się do utraty zdrowia psychofizycznego czy wręcz możliwości zbawienia? A także: Czy mamy wierzyć wszystkim nowym prorokom albo objawieniom prywatnym, zwłaszcza wieszczącym rychły koniec świata? Czy każda pobożność prowadzi do Boga? Jakie praktyki wypaczają naszą duchowość? W jaki sposób Kościół rozumie cud czy uzdrowienie? Kiedy dana wspólnota jest zdrowa i można w niej wzrastać, a kiedy staje się ona sektą, która zamyka człowieka na Chrystusa?