Nie lubię tych myśli, może dlatego dopuszczam je tylko jako przebłyski. Nagłe i chwilowe rozdarcia powłoki spraw bieżących. Przypominają lekkie rażenie prądem. Na moment nieprzyjemny dreszcz, jasno przed oczami, mały grymas na twarzy. Zbyt mały, żeby ktoś zau...
Gdy po długich tygodniach ciszy i bezruchu otworzyły się rzymskie kawiarnie, spragniona kawy ludność przypuściła szturm. Kelnerzy dostali sześciu rąk, do stolików wiły się długie kolejki, kasy notowały rekordowe obroty. A policjanci cierpliwie wypisywali niek...
Myślałam, że lubię zmiany. Najwyraźniej tylko niektóre i na własnych warunkach. Na zdarzenia niezaplanowane, nieoswojone reaguję kiepsko. Nie jestem dość elastyczna, głodna innowacji, chyba jednak nie nadaję się do nowoczesności. To taki permanentny karnawał,...
„Pomijaj do woli, aż trafisz na utwór, który ci się spodoba!” – usłyszałam w reklamie popularnego serwisu z muzyką online. W płatnej wersji pozwala on użytkownikom podejmować decyzje negatywne, odrzucać piosenki, których nie chcą słuchać. Za darmo leje się st...
Tak się o nich mówi – o tych dniach grudniowych, ciemniejących już o piętnastej. Mówi się, że są najkrótsze w roku, a przeżywam je odwrotnie – jak oceany do przepłynięcia, grzęzawiska do przebrnięcia. Szczyt, a raczej dno, osiągniemy 21 grudnia. Wtedy się nas...
Czego nie przeczytaliśmy? Co nam umknęło? Po jakie tytuły warto sięgnąć? Jak co roku książki ze swoich półek polecają Anna Król i Paulina Wilk. Półka Ani Dla mnie 2020 rok to opowieści o niezwykłych ludziach i ich poplątanych losach....
Były ostatnie ciepłe dni, nie tylko astronomicznie. Znów miała ochłodzić się atmosfera społeczna. Wkrótce znów miały zacząć rosnąć liczby, wszyscy się spodziewali, że jesień będzie groźna. Zaryzykowałam więc, wsiadłam do samolotu. Żeby sobie przypomnieć po mi...
Długi stół czeka na drewnianym patio. Z drzew spadają pierwsze liście. Kelner ustawia kieliszki, kładzie niewielkie karty z menu. Zawsze zamawiam to samo: otwarte ravioli z kalafiora. Wymyślił je kolega z osiedla, z którym ganiałam po podwórkach i rozbijałam ...
Wskazówka prędkościomierza kiwa się poniżej siedemdziesiątki. Nie dociskam, nic mnie nie goni. Głaszczę wzrokiem łagodne pagórki pól, drzewa przy miedzach, domy z lekko spadzistymi dachami, podniesionymi, gdy syn się ożenił, gdy córce urodziły się dzieci, a p...
Świat ponoć ostatnio wyhamował, a ja z niczym się nie wyrabiam. Ten felieton też wyślę do redakcji spóźniony. Czuję się jak narciarka zjazdowa. Zakręt po zakręcie muszę kłaść cały ciężar ciała na jednej albo na drugiej nodze, żeby nie wypaść z trasy. A może l...
Wśród zachwytów nad szybkimi przemianami gospodarczym i cywilizacyjnym, którym podlegają Indie, umyka najważniejsze - zmieniają się także Hindusi, ich duchowość i stosunek do religii. Indie, podobnie jak cały Orient, są przestrzenią złudzeń. Mitem, pow...
W opuszczeniu własnego domu tkwi szansa na utratę dobrego samopoczucia, wytrącenie się z równowagi i dostrzeżenie cudzego życia. Początek zawsze jest koszmarny. Leżę. Kilka dni, nocy. Bez snu i prawie bez ruchu. Czekam, aż puści. Aż się tamto skończy,...
Pierwsza nie pozwalała sprzątać w swoim pokoju i szykowała się do wykładów, których miała już nigdy nie wygłosić. Druga widywała na drzewach kajakarki. Trzecia wierzyła, że jest Królewną Śnieżką. Nie lubiły się, mijały na korytarzu z całą mocą swej ważnośc...
Siedziałyśmy w kącie, gdy się zjawił. Na ratunek naszym nastoletnim marzeniom o wakacyjnej przygodzie w Londynie. Zadzwoniłyśmy już wszędzie i wydałyśmy, co było do wydania. Nie liczyłyśmy na nic. Miał łagodny głos. „Nazywam się Wasim”. Mówił, jakby to on bar...
– Życie ma coraz mniej zawartości. To bardzo niepokojące – powiedziała pisarka, obracając w dłoniach dużą, dorodną śliwkę. – Może kryzys nas otrzeźwi. Może tracąc ten przeklęty komfort, wrócimy do prawdy, do sensu. Spotkałyśmy się w hotelowej kawiarni, b...
W dniu, w którym na kijowskim Majdanie zginęło 70 osób, polski premier oraz opozycyjny kandydat na premiera spierali się o to, czy spotkają się w telewizyjnej debacie. Premier Tusk był gotów, ale tylko na określonych warunkach. Szef PiS był chętny, ale ...
Rzadko rozmawiam z przyjaciółmi o wierze, duchowości. Słowo Bóg jest jednym z najrzadziej używanych, jak niepasujący do rzeczywistości termin, który nie chce nam przejść przez usta, bo wydaje się obcy, ciężki, a jego znaczenie jest jednocześnie zbyt niejasne ...
W tym roku czerwiec – zwykle letni i lekki – będzie miał charakter rocznicowy, a więc nieco sztywny i ciężki. Mija ćwierćwiecze od uzyskania demokratycznych wolności. Jest więc okazja do narzucania oficjalnych tonów i interpretacji, rozdartych między klęską a...
Do Amsterdamu przyleciałam tak, jak się przyjeżdża do Radomia, Torunia czy Gdańska – nieuważnie, bez wielkich emocji. Wbiegłam do samolotu ostatnia, gnana zniecierpliwionym wzrokiem stewardesy. Z tym samym uczuciem, które towarzyszy mi, gdy wciskam się rano d...
Chyba nigdy ze sobą nie rozmawiałyśmy. Może byłam za mała? Może z dziećmi się nie rozmawiało. Lub ona nie miała czasu rozmawiać tak, jak w mieście: nad herbatą, przy stole. Na wsi się raczej mówiło krócej, konkretnie, że trzeba jutro wybrać ziemniaki, że zupa...
Jako dziewczynka uważałam, że dorosłość ma trzy główne zalety: golenie się, przyjmowanie komunii i czytanie gazet. Wsuwałam się rano do łazienki, żeby patrzeć jak tata moczy pędzel, rozsmarowuje na twarzy krem, a potem zdejmuje go równymi ruchami, chrobocząc ...
„Daj spokój, kto ma dzisiaj czas na takie rzeczy?“ – słyszę w rozmowie. Albo: „Chciałbym, ale nie mam czasu” lub „Ciągle brakuje mi czasu” i „Odezwę się w pierwszej wolnej chwili”. Co się stało z minutami, dniami i całymi miesiącami? Kiedy z uniwersalnego, be...
Niewielka brooklyńska kawiarnia zrobiła swego czasu globalną karierę w mediach społecznościowych, gdy w sieci zaczęło krążyć zdjęcie tablicy, którą właściciele wystawili przed drzwiami lokalu. Napisali na niej: „Nie mamy wi-fi. Pijcie kawę, rozmawiajcie ze so...
Im dalej mam jechać, tym bardziej chcę zostać w domu. Przed każdą samotną podróżą do miejsca, którego nie znam, nachodzą mnie wątpliwości. I, jakbym chciała zaprzeczyć ruchowi, który zaraz wykonam, powstrzymać dystans, jaki przejadę, zaczynam leżeć. Nieruchom...
Ewangelię według św. Łukasza wciąż czytam ja, jako najmłodsza. Za rok lub dwa zrobi to już moja bratanica. Znam słowa na pamięć, ich odczytywanie nie jest poznaniem, tylko przywołaniem uczuć przeszłych i niezmiennych. Ksiądz Mirosław był piękny jak kol...
Nie tak łatwo być w podróży. Znaleźć się gdzieś indziej. Ponieważ gdzie indziej staje się coraz bardziej podobne do tutaj. Nawet, gdy się odjedzie, odleci tysiące kilometrów i przestawi zegarek o pół doby, można poczuć, że „tam” także zadomowiła się odmiana n...
Jedną z największych przyjemności związanych z wyjazdami z Polski jest dla mnie poczucie oddalania się od zawiści. Od zaciśniętych ust, które nie potrafią się uśmiechnąć. Od oczu przemykających po sylwetkach współpasażerów tramwaju, taksujących...
Czekam przez cały dzień. Od rana aż do zachodu słońca. Kiedy zsunie się za horyzont, zaczną. Czasem czuję, że dzień upłynął tylko po to, by ten moment mógł się znów wydarzyć. By powrócił dokładnie, rytualnie. Wszędzie tam, gdzie mogę znaleźć się w zasięgu ich...
Widziałam go tylko przez chwilę przez zabrudzoną szybę autobusu mijającego najuboższe z ubogich dzielnic. Był maleńki, nagi. Stał boso na zardzewiałej rurze kanalizacyjnej, na pewno rozgrzanej od palącego słońca. Na pewno cuchnącej, jak wszystkie stalowe...
Tata zbudził mnie przed świtem. Pochylona nad wanną ochlapywałam twarz i włosy chłodną wodą. Nie cierpię wstawać przed słońcem, ale czekała nas wspaniała podróż – aż nad morze. Na peronie na Wschodniej było ciemno i gęsto od ludzi. Do pociągów pospiesznych, b...
Odkąd żyjemy w otwartych granicach i posiadamy paszporty chętnie witane w większości krajów świata, coś dziwnego dzieje się z polską ochotą do wyjeżdżania. Ostatnio chęć opuszczenia kraju, przeniesienia się w inny rejon coraz częściej jest formą odwetu, ...
To zupełnie niemodne, ale uwielbiam pracować. Nie powinnam się do tego przyznawać, szczególnie teraz – w dobie lamentu nad uciskaną i wyzyskiwaną generacją prekariuszy, pozbawionych etatów, świadczeń socjalnych i uspokajającej wiary w bezpieczną starość. Ludz...
Nie wiem dokładnie, kiedy po raz pierwszy dostrzegłam podobieństwo. Niespodziewanie mignęła mi przed oczami, w lustrze, kiedy czesałam włosy. Byłam wtedy tuż przed trzydziestką. Nagle zobaczyłam ją w sobie. W zmrużeniu oczu, w uniesionych kącikach ust zapowia...
Wszystkiego jest teraz za dużo: spraw na głowie, rzeczy, które można mieć, decyzji do podjęcia każdego dnia. I słów, które się mówi lub pisze – bez konsekwencji, bez pokrycia. Czytuję powieści i historie science fiction w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, c...
„Zawsze polegałam na życzliwości nieznajomych” – mówi Blanche DuBois w Tramwaju zwanym pożądaniem. Ta fraza pada w filmie Elii Kazana dwukrotnie, przyjmując różne znaczenia. Ja upatruję w niej nie tylko wyznania prawdy o aktorskim losie – życiu w oczekiwaniu ...
Podróżuję w poszukiwaniu miast szczęśliwych, czyli takich, w których życie i przestrzeń należą jeszcze do ludzi. Coraz o nie trudniej. I coraz o nie pilniej. Bo ucieczka ze złego miasta jest już niemożliwa. „Pewnego dnia rzucę to wszystko i wyniosę się na wie...
Była raz staruszka, która – choć nie ruszała się na krok z domu w małej bałkańskiej wiosce – często podróżowała. Przyszła na świat jeszcze w Imperium Osmańskim, później bywała okresowo obywatelką Austro-Węgier, Jugosławii i Serbii. Ale w sercu przez całe życi...
Moja mądra terapeutka mawiała, że człowiek żyje, dopóki czuje głód i niespełnienie. A święty spokój zalecała mi dopiero po śmierci. W książce Miasto szczęśliwe Charles Montgomery – kanadyjski badacz, który podróżuje po świecie i sprawdza, w jaki sposób...
Trudno powiedzieć – rozjaśnia się czy ściemnia? Chmury wiszą nisko, ciężkie i wilgotne. Nie przepycha ich potężny wiatr, od którego nadymają się wszystkie królewskie flagi i marszczy woda w kanałach. Pod ścianami mrocznego Christiansborgu tworzą się trąby pow...
Zdarzało się, że spadali. Bezgłośnie, zepchnięci powiewem wiatru, kręcąc ramionami do głuchego końca. Wcześniej, jeszcze w górze, na stalowej belce o szerokości dwunastu centymetrów, podobno zamierali na chwilę. Gdy już wiedzieli, że nie ma ratunku. Że właśni...
– Idźcie dalej beze mnie, w tych butach nie dam rady. Zaczekam – powiedziałam, ześlizgując się w dół. Jedną dłonią chwyciłam wystający kawałek skały, drugą zaryłam w głębokim pyle. Tupnęłam, zła na siebie. Buchnął kurzowy kłąb. Co mi odbiło – trzewiki na cien...
– Jestem przeciwnikiem etyki rezultatów – mówi, kiedy pytam, czy miał nadzieję, że jego książka odmieni świat. – Warto coś robić z samej potrzeby. Albo dlatego, że inaczej czulibyśmy się ze sobą okropnie. Patrzę, jak podkręca wąsy – bujne, sterczące w górę...
Odkąd towarzyszy mi pies, chodzę inaczej i co innego widzę. Po pierwsze, chodzę więcej – na ukos, z dala od arterii, pod czyimiś oknami, zaułkami. Zwiedzam życie od zaplecza i od spodu. To nie ja wyprowadzam psa na spacer – pozwalam, by on zabierał mnie ...
Czytam zabawną książkę o starości. Trochę ze zdumieniem, a po trosze z zawstydzeniem. Bo czy wolno się śmiać? W tramwajach zasłaniam okładkę, żeby chichotać swobodniej. Jest na niej staruszek w schludnym pulowerze, z elegancko wyłożonym kołnierzykie...
Rzucam to wszystko i jadę na wieś! – mówię sobie, gdy miasto pełne interesów (a nie intencji), w którym łatwo o transakcje (a trudno o relacje) i natłok obcych (a nie bliskość innych) da mi w kość. Już się zbieram, już się pakuję, pędzę do drzwi… A potem zatr...
Ma takie delikatne dłonie. Dziwi mnie to za każdym razem. Gdy dotyka moich policzków, uśmiecha się na powitanie i schyla głowę. Wydaje mi się wtedy wzruszająco krucha i już mam płakać, gdy klepie mnie w plecy. U nas to gest dodający otuchy, u nich – dotyk usp...
Przypisywanie fotografom złych intencji jest czymś nowym. Nie czułem tego, gdy zaczynałem pracę. Ta zmiana nastąpiła w ostatnich latach. Nazywam ją fałszywą demokracją. Paulina Wilk: Na co lubi pan patrzeć? Chris Niedenthal: Na życie. Interesują mni...
Kiedy brakuje ukierunkowania, zachowujemy się jak korek na wodzie - płyniemy tam, gdzie rzuci nas fala, gdzie większość. Biorę kredyt, bo inni wzięli. Jadę do Egiptu, bo jadą sąsiedzi. Ale czy sam tego chcę? Paulina Wilk: Co pojawia się w życiu pierwsz...
Od jakiegoś czasu rozglądam się za przyszłością. Nie tyle własną, co tą ogólną, mającą być przeżyciem nas wszystkich. Jako dziecko dorastające u schyłku XX stulecia, zapamiętałam pragnienie jutra jako paliwo napędowe lat 80. i 90. Taki był czas – i w zmieniaj...
Moi przyjaciele boją się wojny, boimy się razem. W najbardziej nieodpowiednich momentach – podczas imienin, wieczornych nasiadówek przy ciastkach i winie, w upalne sierpniowe popołudnia, gdy patrzymy, jak samoloty rozpruwają czyste niebo. Myślę, że to trwa ju...
– Tu nie wolno klęczeć. Proszę wstać – wysoki mężczyzna pochylał się nade mną i klepał mnie w ramię. Otworzyłam oczy. – Nie wolno klęczeć? W kościele? W tym kościele? – patrzyłam na niego zdziwiona, ale i dotknięta. To był mój pierwszy raz w bazylice Świętego...
Ubiegłoroczny grudzień spędziłam w najszczęśliwszym mieście świata. Najszczęśliwszym pomimo swej maleńkości, geograficznej prowincjonalności i geopolitycznego zapomnienia. Pomimo utraty mocarstwowej pozycji, sięgającej aż na krańce świata. Na przekór horrenda...
Stół zastawiłam pasztetami, śledziami i ciastem. Ułożyłam serwetki w trójkąty, wychuchałam kieliszki, nasadziłam pomarańczom goździkowe uśmiechy i zawiesiłam ostatnią bombkę na jedynej już samotnej gałązce świerkowej choinki. A potem, mieszając w garnku, zadu...
Pierwsze miesiące roku są jak pierwsze słowa felietonu. Wypada mieć pomysł – na siebie, na życie, na ciąg dalszy. Jednym wystarcza wyobrażenie, innym potrzebny jest dokładny plan. Jakaś forma chcenia i kierunku. Szkic niewiadomej, który by tę białą plamę okie...
Mam na imię Paulina, mam 36 lat i lubię dużo mówić. Pewnie dlatego wybrałam taki zawód – pisanie. To tylko inna forma mówienia, poszukania słów i przyporządkowania im znaczeń. Albo odwrotnie: znajdowania adresów dla określeń dryfujących w czasoprzestrzeni. Cz...
Przychodzą o szesnastej. Na godzinę przed „Teleexpressem”, a dwie godziny po obiedzie. W marynarkach i butach na solidnej podeszwie. Niektórzy szurają, inni – ostentacyjnie wręcz – trzymają się prosto i unoszą stopy wysoko. Przychodzą z jedną parą okular...
Chciałabym przeprosić. Wyznać wszystkie przewiny wobec liter, akapitów, przedmów oraz rozdziałów, którym poprzysięgłam swą obecność, czułość i czas. A potem złamałam dane słowo i uległam kolejnym pragnieniom, także porzuconym, zanim w ogóle doszło do zbliżeni...
Budzę się i sięgam po telefon. Chcę od razu wiedzieć, jak jest. Czy świat, który zostawiłam wczoraj wieczorem – rozchwiany, niepokojący – wciąż się jako tako kolebie. Czy może pod osłoną snów rzeczywistość się zapadła albo wybuchła na jeden z tych przest...
W codziennych podróżach tramwajami, autobusami i metrem towarzyszą mi teraz pies oraz Timothy Snyder. Niewielką książkę On Tyranny amerykański historyk opublikował wkrótce po objęciu urzędu prezydenta przez Donalda Trumpa i na skutek aktualnych niepokojów w E...
Wszystkiego mnie nauczyła. Wszystkiego, co ważne, bo bzdury się jej nie trzymały. Mówiła i oficjalnie, i czule. Głosem matki, tonem mentorki. Tej, która wie. Mówiła, przywołując do swojego biurka: „Biedroneczko, proszę tu do mnie pozwolić na chwilę. Tak to...
