Kwiecień plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę lata. Kwietniowe spacery dają do myślenia – o tym, że nie zawsze się wszystko toczy tak, jak byśmy tego chcieli, że dobrze być przygotowanym na niespodziewane, że nas natura obdarowała – chyba niestety – zmie...

Zaniepokojonych tytułem chciałbym od razu uspokoić. Nie będzie o złożonej kwestii stosunków śląsko-polsko-niemieckich. To ważny temat, ale w ostatnich tygodniach moja głowa zaprzątnięta była czymś zupełnie innym. A właściwie nie tylko głowa. Zapewne domyślają...

W latach dziewięćdziesiątych, przesyconych zdarzeniami, latach, w których wszystko działo się naraz i było trochę niesamowite, Telewizja Polska emitowała program „Zwyczajni niezwyczajni”. Jego bohaterami byli prawdziwi i zupełnie normalni bohaterowie naszej n...

Oczekiwanie od Pana Boga, że nieustannie będzie nam dostarczał bodźców, nie jest wcale receptą na spełnioną duchowość, a ich brak nie świadczy o tym, że Bóg milczy. To raczej dowód na to, że wszystko, co konieczne, już nam dał – sakramenty, Pismo i słowa modl...

Nie jest możliwe, aby na każdym etapie życia małżeńskiego czy rodzinnego w równym stopniu modlić się regularną, dłuższą modlitwą. Czasem jedyne, na co nas będzie stać, to pragnienie modlitwy. Niemniej należy poszukiwać choćby i krótkich chwil, aby uświadamiać...

Ludzie dzielą się na tych, którzy już wiedzą, że pragną Boga, i na tych, którzy jeszcze o tym nie wiedzą. Nawet jeśli tych drugich jest więcej, nie zmienia to kierunku działania: trzeba rozbudzić w nich mistyków! „Mistyka”, „mistyk” nie są słowami z na...

Lubię w sylwestra – lub w któryś z pierwszych noworocznych dni – wybrać się na most. Na szczególny, filozoficzny spacer. Śladami Heraklita, który twierdził, że wszystko płynie, że nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki. To jest co roku inna rzeka, także ...

To osoby, od których dzieci dowiadują się tego, czego nikt inny im nie powie. Są ogniwem łączącym pokolenia i zazwyczaj właśnie u dziadków spotyka się cała rodzina. Widzę ich, jak siedzą na kanapie i trzymają się za ręce. Byli wzruszający, kiedy przyje...

Jeśli życie jest ciągłą imprezą, to trochę trudno je odczuć jako bal. Nawet jeśli się zawiesi lampki choinkowe i świąteczne świecidełka w przestrzeni publicznej. One mają coś sygnalizować, ale powierzchowność powoduje, że patrzymy na nie jak na kolejną atrakc...

Gdybym uznał, że nie jestem zdolny dochować wierności, właściwie nie można mi zaufać. Nie można mi niczego ważnego i wartościowego powierzyć, nie można się przede mną odsłonić, nie można przy mnie być sobą. Zagrażam zdradą. Ślubuję ci miłość, wierność ...

Zorientowałem się właśnie, że kilka ostatnich felietonów poświęconych było różnym ważnym (przynajmniej moim zdaniem) i aktualnym tematom dotyczącym życia Kościoła. I doszedłem do wniosku, że pora nieco zluzować. Zwłaszcza że dziś miała miejsce seria wydarzeń,...

Babcia Marysia powtarzała, że chleb się nigdy człowiekowi nie przeje. Miała rację. Ale z tym, co dobre jak chleb, jest tak samo. Nigdy dość spotkań, w czasie których bliskość drugiego człowieka odczuwasz tak, jakby dzieliła cię od niego tylko skóra. Nigdy doś...

We wrześniu w Tatrach każdy dzień jest krótki. Trzeba mądrze gospodarować czasem. Wyjść przed świtem, gdy wilgoć i chłód liżą gołe łydki i gdy słońce jest jedynie obietnicą. Idzie się szybko, żeby tam – w górze, gdy już wysuną się promienie – móc być jak najd...

Przypuszczam, że każdy je ma – swoje talizmany, kołysanki, zaklęcia. Takie przedmioty, czynności albo rytuały, które przynoszą naraz radość, otuchę i schronienie. Niewielkie zaułki czasu, w których jesteśmy otuleni filtrem przyjemności niby kocykiem chroniący...

Zmarła pani Teresa Borkowska. To nazwisko nikomu nic nie mówi, ale być może ktoś z czytelników spotkał się z nią. Nazywana była „najpiękniejszym parkomatem Polski”. Pani Teresa pracowała na parkingu w Mikołajkach. Miała swoje stałe miejsce przed ratuszem. Był...

Życie chrześcijanina, który traktuje swoją wiarę poważnie, naznaczone jest nieusuwalnym pęknięciem – mniej przychylni nazywają to hipokryzją. Z jednej strony: wielkie ideały, miłość bliźniego, służba i pokora, z drugiej, co tu kryć, prozaiczna rzeczywistość b...

Mówią, że tu zawsze wieje, ale dziś grzywy pękatych palm trwają bez ruchu. Lśnią w słońcu, nastroszone niby długie ostrza. Codziennie budzi mnie cisza, milczenie kaktusów, które u nas hoduje się w miniaturowych doniczkach, a tu rosną jak drzewa. Gekon, który ...

W moim środowisku jestem psiarą. Taką, która nie umie przejść obojętnie obok psa, żeby go nie pogłaskać albo przynajmniej do niego nie przemówić. Taką, która weźmie do domu każdą znajdę. Uwielbiam czytać o psach i o nich rozmawiać. Godzinami m...

Nie lubię tych myśli, może dlatego dopuszczam je tylko jako przebłyski. Nagłe i chwilowe rozdarcia powłoki spraw bieżących. Przypominają lekkie rażenie prądem. Na moment nieprzyjemny dreszcz, jasno przed oczami, mały grymas na twarzy. Zbyt mały, żeby ktoś zau...

Gdy po długich tygodniach ciszy i bezruchu otworzyły się rzymskie kawiarnie, spragniona kawy ludność przypuściła szturm. Kelnerzy dostali sześciu rąk, do stolików wiły się długie kolejki, kasy notowały rekordowe obroty. A policjanci cierpliwie wypisywali niek...

Sięgnęłam po tę książkę z ciekawości. Jak to możliwe, zachodziłam w głowę, że dwóch tak bardzo różnych autorów napisało coś razem?! Znam jednego i drugiego, każdego z nich lubię, każdego inaczej. Od lat podglądam ich warsztat, zaczytuję się w ich książkach, m...

Myślałam, że lubię zmiany. Najwyraźniej tylko niektóre i na własnych warunkach. Na zdarzenia niezaplanowane, nieoswojone reaguję kiepsko. Nie jestem dość elastyczna, głodna innowacji, chyba jednak nie nadaję się do nowoczesności. To taki permanentny karnawał,...

Wystarczy zainteresować się fragmentem kultury masowej, aby pojąć charakter przemian w cywilizacji zachodniej. Pogłębione studia nad dziejami Zachodu są zbyteczne. Podobnie zbędna jest politologiczna, socjologiczna i ekonomiczna analiza wydarzeń ...

Niegrzeczne. Historie dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera, autor: Jacek Hołub, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2020, s. 232 Zazwyczaj zaczyna się od niepokoju. Matka badawczo patrzy na swoje dziecko: dlaczego ono jest inne? Dalsza...

Czekam przez cały dzień. Od rana aż do zachodu słońca. Kiedy zsunie się za horyzont, zaczną. Czasem czuję, że dzień upłynął tylko po to, by ten moment mógł się znów wydarzyć. By powrócił dokładnie, rytualnie. Wszędzie tam, gdzie mogę znaleźć się w zasięgu ich...