Pytanie Boga
Jl 2,12–18 / Ps 51 / 2 Kor 5,20–6,2 / Mt 6,1–6.16–18
[22 lutego 2023 / Środa Popielcowa]
Siedzę przed komputerem, przeglądam Instagram. Już nieco znużony wyłączam ekran, żeby się zabrać za to, czym miałem się zająć kwadrans wcześniej. Wstaję od biurka, po czym przypominam sobie, że komputer, który właśnie wyłączyłem, jest niezbędny do tego, co miałem robić. Gdy jestem zmęczony, łapię się na tym, że niektóre czynności wykonuję odruchowo – bez namysłu i nierzadko bez sensu. Środa Popielcowa to dzień, w którym zazwyczaj gorączkowo zaczynamy szukać pomysłów na to, jak przeżyć Wielki Post. Sam wielokrotnie podejmowałem tego dnia różne postanowienia: że zrezygnuję z jedzenia słodyczy, że będę chodził na drogę krzyżową, że przekażę pieniądze na pomoc ubogim.
Dzisiejsza Ewangelia jasno stawia sprawę w kwestii postu, modlitwy i jałmużny – nieważne, co robimy, ale dla kogo. Praktyki chrześcijańskiej pobożności nie są dla innych – żeby mogli się zachwycić naszą nieskazitelną postawą moralną. Nie są nawet dla nas samych. Jezus mówi przecież: „Niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa”. Post, jałmużna i modlitwa nie są po to, żebyśmy się stali lub poczuli lepszymi ludźmi, ani po to, żebyśmy testowali granice naszych możliwości. Pościmy, dzielimy się tym, co mamy, i modlimy się dla „Ojca, który widzi w ukryciu”.
Czy w ogóle jesteśmy w stanie zrobić cokolwiek dla Boga, który może wszystko? Możemy świadomie i dobrowolnie wejść w relację z Nim. Najmniejsza rzecz zrobiona z odpowiednią intencją ma kluczowe znaczenie. Potrzebujemy jednak namysłu, żebyśmy podobnie jak ja, kiedy jestem zmęczony, nie wyłączali komputera, w którym właśnie mamy coś napisać, czyli nie podejmowali w poście zobowiązań, które wydają się sensowne, ale nie przybliżają nas do celu. Przyjrzyjmy się swojemu życiu. Zobaczmy, co sprawia, że trudno nam mówić do Boga „Ojcze”, co sprawia, że jest On dla nas kimś odległym, i świadomie spróbujmy się z tym zmierzyć. A nawet jeśli nie umiemy sobie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tak jest, zostańmy z tym pytaniem przez czterdzieści dni. Dla Ojca nie liczy się wynik, ale intencja i podjęta próba, bo On widzi w ukryciu.
Oceń