Benedykta Karolina Baumann OP

Ten felieton z powodzeniem by się mieścił w cyklu „Myśli na spacerze”, więc serdecznie pozdrawiam mojego kolegę Dariusza Dumę. Był to bowiem niezwykły spacer. – Chodź, pokażę ci umarłe miasto – powiedziała siostra Marcelina. Byłyśmy na konferencji dla n...

Opowiem dzisiaj o dwóch Mariach. Jedna Maria, zwana panią Maryjką, mieszka w Żółkwi tuż obok klasztoru sióstr dominikanek. Często ją odwiedzam. Druga, zwana Maryńcią, już nie żyje, ale siostry przez długie lata się nią opiekowały. Łączy je polskie pocho...

Niedawno uczestniczyłam w spotkaniu z pewną pisarką. Zaczęła opowiadać o miejscach, w których najbardziej czuje się sobą. Ładnie je nazwała: miejsca ulgi. I wtedy prowadząca zadała pytanie wszystkim uczestnikom: „A co jest twoim miejscem ulgi?”. Jest takie ni...

Poprosiłam przełożonych o rok odpoczynku. Najlepiej w dużym klasztorze, gdzie panuje spokój i można się łatwo wtopić w tłum, bez dzieci i młodzieży, i jakichkolwiek odpowiedzialnych obowiązków, ewentualnie jakiś korytarz do posprzątania raz w tygodniu. Za to ...

Czekaliśmy na przedwakacyjną pizzę. – Kochani, bardzo wam dziękuję za wszystko, czego razem doświadczyliśmy w grupie teatralnej Dzikie Koty. To dla mnie bezcenne doświadczenie… – zaczęłam. Tak jak się zaczyna mowę pogrzebową.– Oj tam, oj tam, to brzmi jak ...

Żegnam się z Kłodzkiem. Czy sześć lat to dużo czy mało? Wystarczająco, żeby zostawić tutaj jakiś kawałek swojego życia, które odtąd będzie naznaczone tym niepowtarzalnym doświadczeniem. Kiedy piszę te słowa, nie wiem jeszcze, dokąd mnie przełożeni skierują, a...

Było tak: jechałam autokarem z grupą młodzieży. Nagle usłyszałam nasilające się heheszki, które po chwili zamieniły się w gromki rechot. – Cha, cha, cha! Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniej… szych… – Mnieście uczynili! Cha, cha, cha, cha, cha...

Mam sentyment do krakowskiego Teatru Słowackiego. Tutaj jako nastolatka uczyłam się teatru. Biegałam na wszystkie premiery, a nawet miałam możliwość obserwowania od początku do końca prób jednego ze spektakli. Kochałam się też na zabój w pewnym aktorze, więc ...

– Proszę siostry, chcę się wypisać z religii – słyszę coraz częściej.– Dlaczego?– Bo straciłem wiarę. Krótkie zdanie, które jest jak cios. Nie zawsze mi się udaje dojść, co konkretnie oznacza ta utrata wiary. Mogę jedynie czytać między wierszami. Czasem oz...

Pierwszy raz w życiu zaczęłam czytać Harry’ego Pottera i bez reszty mnie wciągnął. Znajdą się pewnie tacy, którzy powiedzą, że mnie opętał… Stało się to za sprawą pewnego młodego człowieka należącego do grupy teatralnej, którą prowadzę w Kłodzku. Nikt inny pe...

Przyznaję, że nigdy nie było mi po drodze z Benedyktem XVI, choć noszę to samo imię zakonne. Mówił bezemocjonalnym, obcym dla mnie językiem twardej teologii. Przeczytałam kilka encyklik, wszystkie części Jezusa z Nazaretu i… nic. I w końcu po prostu to zaa...

A którzy czekali znaków i archanielskich trąb, Nie wierzą, że staje się już (…). Innego końca świata nie będzie, Innego końca świata nie będzie – napisał Czesław Miłosz w Piosence o końcu świata. Przeżywam całe mnóstwo końców świata. Jak każdy z nas. Ko...