W zeszłym miesiącu w katedrze w Nowosybirsku wyświęcono na biskupa pomocniczego naszego współbrata – pochodzącego z Niemiec i od czternastu lat pracującego w Rosji ojca Stephana Lipke. To u nas rzadkość. Nawet to, że obecny papież jest jezuitą, niczego tu nie zmienia. Ignacy zadbał, by Nasi trzymali się z dala od różnych kościelnych godności i każdemu, kto składa uroczystą profesję czterech ślubów (jeszcze do tego wrócimy), nakazał złożenie w zakrystii dodatkowych pięciu ślubów. Poprzez jeden z nich jezuita zobowiązuje się, że nigdy nie będzie się starał o żadną godność kościelną (oczywiście z biskupstwem włącznie), a w kolejnym ślubuje, że jeśliby jednak zagroziła mu taka ewentualność, to się na nią nie zgodzi. Co więcej, do tego samego zobowiązał Ignacy naszego głównego przełożonego, czyli Ojca Generała: jeśli dowie się on, że nad którymś z Naszych zawisło takie niebezpieczeństwo (tak, to właściwe słowo!), to ze wszystkich sił ma go przed nim bronić. Wychowany na hiszpańskich dworach Ignacy wiedział bowiem, na czym polega niebezpieczeństwo godności i zaszczytów, znał ich uwodzący urok i zdawał sobie sprawę, jakie rozpalają pragnienia oraz do czego mogą prowadzić. Dlatego właśnie jak ognia i zarazy kazał nam unikać jakiegokolwiek, choćby pośredniego starania się o nie, a na barki Generała złożył obowiązek obrony współbraci przed biskupstwem. Nie dlatego, żeby było to coś złego, tylko dlatego, żebyśmy nie zaprzątali sobie g
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuKup miesięcznik W drodze 2025, nr 03, a przeczytasz cały numer
Oceń