Kolejny rok się kończy. Podsumowania, bilanse, refleksje, rachunki zysków i strat. My się kończymy. Coraz więcej tabletek, coraz więcej pogrzebów, coraz mniej wpisów w rubryce „ma”, coraz więcej w rubryce „winien”. Świat się kończy. Ten dawny, prosty, zrozumiały, oglądany w czarno-białych, dwukanałowych telewizorach sumień. Na płaskich ekranach obecnej, najnowocześniejszej i (oczywiście!) automatycznie aktualizowanej moralności całe mnóstwo kolorowych kanałów. Ale my zamiast się nimi cieszyć, martwimy się jak Pawlak w Kochaj albo rzuć: „I to wszystko na jednego człowieka? Boże, jak to przeżyć?”.
Kto czyta, nie błądzi, więc żeby się nie zagubić w tym świecie, sięgnąłem po książkę. Nie byle jaką książkę, ale książkowe wydanie jubileuszowego numeru miesięcznika „W drodze”. Czegóż tam nie ma?! A wszystko ładne, głębokie i mądre. Wszystkiego naraz przeczytać się nie da, ale od czegoś trzeba zacząć. I skoro najlepiej zaczynać od początku, to zatopiłem się w lekturze wywiadu z założycielem miesięcznika ojcem Marcinem Babrajem OP. Nie, nie będę komentował poszczególnych jego wątków. Zwracam tylko uwagę na dwie sprawy. Po pierwsze, gratuluję redakcji, że w jubileuszowym numerze nie zamieściła jakiejś hagiograficznej laurki założyciela, ale tekst, który owszem, pokazuje jego wielkość i klasę, ale również jego słabości i małość. Nie święci garnki lepią i nie idealni zakładają miesięczniki. A to dlatego, że tylko takie garnki i takie miesięczniki – stworzone z potrzeby zaradzenia jakiejś własnej niemożności – są naprawdę użyteczne. Tylko po takie ludzie chętnie sięgają. Te za
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń