Coaching opiera się na pytaniach. Na słuchaniu. Na zaciekawieniu i przyjmowaniu decyzji klienta, niezależnie od tego, jak sam couch na to patrzy. Podstawą jest niewchodzenie w system wartości klienta.
Rozmawiają senior coach Matylda Marczak i Michalina Kaczmarkiewicz
Czym jest coaching? I skąd się u nas wziął?
Jego istotę w prosty sposób definiuje ojciec biznesowego coachingu John Whitmore jako „odblokowanie potencjału osoby w celu maksymalizacji jej dokonań i działań”. Timothy Gallwey, którego książka The inner game of tennis jest w Polsce bazą wiedzy o coachingu, dodaje, że „osobista skuteczność zależy nie tylko od potencjału jednostki, lecz także od barier, z których najgroźniejsze są te w jej wnętrzu”. Psychologia sportu jest najczęściej wspominanym źródłem coachingu. W końcu XX wieku został on zaadaptowany przez środowisko biznesowe, a od kilkunastu lat z tej formy wsparcia i rozwoju korzysta coraz więcej osób również w obszarach indywidualnych. Od 2015 roku zawód coacha widnieje w polskiej Klasyfikacji zawodów i specjalności.
A mniej encyklopedycznie?
Odwołując się do starożytnych tradycji, możemy przywołać postać Sokratesa, który zachęcał swoich rozmówców do samodzielnego poszukiwania rozwiązań i nowych perspektyw.
Był starożytnym coachem?
Zadawał pytania otwarte, bez odpowiedzi, które miały prowokować do autorefleksji na temat swojego życia. Używając najprostszej metafory, powiedziałabym, że coaching jest drogą, którą przebywamy z punktu A do punktu B. Jest pani w punkcie A i ma pomysł, żeby przejść do punktu B. Wtedy zgłasza się pani do coacha.
A jeżeli nie mam pomysłu, tylko wiem, że już nie chcę być w punkcie A?
Niektórzy uważają, że kiedy komuś jest źle, ale nie wie, czego chce, coach nie pomoże. Chciałabym jednak coś tu wyjaśnić: Jeśli zapyta pani coacha, z czym pracuje, najprawdopodobniej odpowie, że z celem. Można pomyśleć, że w takim razie klient powinien zgłosić się już ze świadomością, czego chce. Ale bardzo słusznie pani zauważyła, że czasem nie wiemy, co jest naszym celem, jedyne, co wiemy lub czujemy, to że już nie chcemy, żeby było tak, jak teraz. Z mojego doświadczenia wynika, że to bardzo dobry moment, żeby udać się do coacha, który pomoże zobaczyć, co nam się nie podoba i odkryć, czego byśmy chcieli w zamian. Na początku procesu wniesiemy zapewne wszystkie swoje bolączki, trudności, bo czasami mamy bałagan w życiu. Tutaj muszę otworzyć nawias, bo niekiedy może to zahaczać o terapię, a należy te dwie formy pomocy rozgraniczyć.
A czym się różni coaching od psychoterapii?
To złożona sprawa, ale na bardzo podstawowym poziomie można powiedzieć, że coaching skupia się na przyszłości i celach. Do przeszłości sięga po to, by sprawdzić, które wzorce zachowań nie są już wspierające dla klienta i na jakie inne chce je zamienić. I odważę się głośno powiedzieć, że wbrew opiniom w coachingu rozmawiamy o emocjach, co niektórzy łączą jedynie
Zostało Ci jeszcze 85% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń