Otwarcie Drzwi Świętych – a potem przejście przez nie – symbolizuje przejście od grzechu do łaski, nawrócenie, czyli odwrócenie się od grzechu, zła, a zwrócenie się ku dobru.
24 grudnia w wigilię Bożego Narodzenia papież Franciszek otworzy w bazylice Świętego Piotra na Watykanie Porta Santa (Drzwi Święte) i tym symbolicznym znakiem rozpocznie się Rok Święty, który potrwa do 6 stycznia 2026 roku, kiedy drzwi zostaną zamknięte.
Powiedzmy więc na początku o Roku Świętym, drzwiach – nie tylko świętych – i o Dante Alighierim, bo on też pojawia się w kontekście Roku Świętego i drzwi. A to wszystko wpisane jest w codzienność i historię Rzymu, Wiecznego Miasta.
Jubileusz i świętowanie
Rok Święty to jedno z wielu określeń tego czasu. Mówi się również: Rok Jubileuszowy, Rok Łaski, Rok Miłosierdzia, Wielki Jubileusz. To okazja do dziękczynienia i świętowania oraz wezwania do nawrócenia i przyjęcia łaski. To również czas szczególnego doświadczania Bożego miłosierdzia i pojednania między Bogiem i człowiekiem oraz między ludźmi.
Po raz pierwszy Rok Święty został ogłoszony 22 lutego 1300 roku przez Bonifacego VIII. Z tym też wiązało się zaproszenie do pielgrzymowania do Rzymu. Zresztą od początku chrześcijaństwa opisywano wierzących jako pielgrzymów, zarówno w sensie duchowym, jak i fizycznym. Stąd też popularność pielgrzymek, najpierw do Ziemi Świętej, Jerozolimy, a potem do Rzymu, „drugiej Jerozolimy”, gdzie męczeństwo ponieśli Święty Piotr i Święty Paweł. Wrócimy jeszcze do Bonifacego VIII, ale teraz warto wspomnieć o dwóch pamiątkach po pierwszym jubileuszu. W bazylice Świętego Jana na Lateranie znajduje się fragment fresku Giotta przedstawiający Bonifacego VIII ogłaszającego Rok Święty (pierwsza kolumna po prawej stronie). Z tej samej bazyliki pochodzi mozaika znajdująca się obecnie w portyku bazyliki Świętego Piotra na Watykanie, zawierająca fragment bulli ogłaszającej Wielki Jubileusz roku 1300.
Wydaje się, że mamy trudność w dziękowaniu i świętowaniu, jakby te umiejętności gdzieś nam zanikały, zarówno w naszym życiu wiarą, jak i w życiu codziennym. Czasem wynika to również z tego, że trudno świętować coś, co nie do końca się udało. Gdy myślę o współczesnej sytuacji Kościoła, wszelkich trudnościach wewnętrznych i zewnętrznych, z którymi się mierzy, powraca do mnie anegdota o pewnej pani, która chciała kupić wino na uroczystość dwudziestopięciolecia małżeństwa. Sprzedający trzeźwo zauważył: „Chce pani świętować czy zapomnieć?”. W przypadku Kościoła nie można zapominać o słabościach i grzechach, ale zarazem należy mieć nadzieję, że dzięki nawróceniu i łasce będziemy mogli również się cieszyć i świętować.
Tematem Roku Świętego, który wskazał papież Franciszek w bulli ogłaszającej to wydarzenie, jest nadzieja, co znalazło swoje odzwierciedlenie zarówno w tytule bulli Spes non confundit (<
Zostało Ci jeszcze 85% artykułuKup miesięcznik W drodze 2024, nr 12, a przeczytasz cały numer
Oceń