Zaufać Miłości. Codzienność z Teresą z Lisieux
Mdr 1,13–15; 2,23–24 / Ps 30 / 2 Kor 8,7.9.13–15 / Mk 5,21–43
[30 czerwca 2024 / XIII niedziela zwykła]
Warto zobaczyć dzisiejszą Ewangelię w szerszej perspektywie. Jezus kończy nauczać w przypowieściach i następuje opis czterech cudów: uciszenia burzy na jeziorze, uzdrowienia opętanego w Gerazie, uzdrowienia kobiety cierpiącej na krwotok i wskrzeszenia córki Jaira (Mk 4,33–5,43). Jak piszą komentatorzy, jest to kolejność nieprzypadkowa – pokazuje władzę Jezusa nad przyrodą, złem, chorobą i śmiercią. Są jeszcze dwie rzeczywistości, poprzez które należy czytać każdą Ewangelię, także tę: wiara i zmartwychwstanie. Właśnie z takiej perspektywy pisali Ewangeliści i tak patrzyli na wszystko pierwsi chrześcijanie, co lapidarnie ujął św. Paweł: „A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara” (1 Kor 15,13). Wskrzeszenie córki Jaira, pokonanie śmierci, jest również zapowiedzią zmartwychwstania Jezusa.
W dzisiejszej Ewangelii jest dużo emocji i ludzkich reakcji: „Upadł Mu do nóg i prosił usilnie”; „Kobieta przyszła zalękniona i drżąca”; „Wobec zamieszania, płaczu i głośnego zawodzenia”; „Wyśmiali Go”; „Osłupieli wprost ze zdumienia”. Rzadko myślimy o emocjach w kontekście życia z Bogiem. Istotne jest więc, abyśmy zobaczyli, że wiara i zmartwychwstanie obejmują całego człowieka, także nasz grzech i życiowe nieposkładanie, z tym podstawowym doświadczeniem, że jesteśmy rozproszeni, niespójni, wewnętrznie i zewnętrznie niepogodzeni. Tylko czasem przychodzą momenty poczucia harmonii i spójności, oddechu i wolności.
Czegokolwiek mielibyśmy doświadczyć i cokolwiek mielibyśmy przeżywać, dzisiejsza Ewangelia wskazuje drogę: „Nie bój się, wierz tylko”. Trzeba to zdanie czytać i żyć nim w całości, bo zarazem jest i nie jest tak, że „wierz tylko” wystarcza. Pamiętajmy, że w słowach: „Nie bój się” jest zachęta do odwagi i niepoddawania się. Wiara pomaga nam pokonać lęk i podjąć rzeczywistość, nawet najtrudniejszą, całym sobą i całym swoim życiem. Wtedy i my możemy mieć nadzieję, że usłyszymy: „Twoja wiara cię ocaliła”.
Oceń