Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa jest odpowiedzią człowieka na zachwycająco–poruszającą miłość Chrystusa. Tym bardziej litania wciąga, im bardziej człowiek ma świadomość tej zadziwiającej miłości Boga.
Redakcja miesięcznika poprosiła mnie, abym do czerwcowego numeru napisał parę słów o Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nieukrywanym celem tej refleksji jest zachęcenie wierzących, by bardziej świadomie i owocnie wniknęli w głęboką duchowość nabożeństw czerwcowych. Postawiłem sobie więc przekorne pytanie, jak zachęcić kogoś do odmawiania litanii do Serca bez serca. Nie da się! Zatem wpierw się zastanowimy, czym jest Serce Pana Jezusa, kim my jesteśmy dla Niego, co Ono w nas porusza i w końcu, czym jest litania do Serca Pana.
Realna obecność
Bóg ma Serce. To Serce zlokalizowane jest w Synu Bożym. Przed wcieleniem tego Serca nie było. Do tego momentu teologicznie możemy zapisać, że Bóg był bez serca, choć Syn Ojca Przedwiecznego istniał od zawsze. Jak i Jego miłość jest z Nim od zawsze. Już z samej Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa dowiadujemy się, że to Serce zostało utworzone dopiero w łonie Matki Dziewicy przez Ducha Świętego. Wcześniej nie istniało. Zatem wraz z momentem wcielenia się Syna Bożego pojawia się i Jego Serce:
Serce Jezusa, w łonie Matki Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone, zmiłuj się nad nami!
Wielu myślicieli i teologów katolickich z papieżami na czele zastanawiało się, jak uwolnić ten kult od naturalizmu i jak zabezpieczyć go przed sentymentalno-romantycznym odniesieniem, by wydobyć z niego absolutną głębię wcielenia ze wszelkimi tego konsekwencjami. Pius XII zapisał: „Słowo Boże przyjęło naturę ludzką, prawdziwie, doskonale ludzką i uformowało sobie serce cielesne, które podobnie jak nasze, może cierpieć, być przebite, zranione. To wszystko trzeba rozważyć (…), bo inaczej pojęte może być dla wielu zgorszeniem i głupstwem, jak było z Chrystusem w stosunku do żydów”1. Przy czym nie chodziło papieżowi o naród, a o wyznawców biblijnego judaizmu (pisanych z małej litery), którzy odrzucili ideę wcielenia Boga jako antropomorficznie zbyt bliską.
Pierwsze zdania moich przemyśleń stukałem na klawiaturze komputera, prowadząc kilkudniowe rekolekcje dla sióstr urszulanek. Przy okazji zapytałem jedną z sióstr, czym dla niej jest Serce Jezusa. Odpowiedziała pytaniem i zdziwieniem: „Pyta ojciec, czym jest Serce Jezusa urszulankę od Serca Jezusa Konającego? – i bezzwłocznie dodała: – Wszystkim!”. Błyskawicznie również skojarzyły jej się cuda eucharystyczne w Legnicy i Sokółce. W obydwu tych miejscach Święta Hostia nawet od strony techniczno-artystycznej wyglądała przejmująco cudownie. Chleb eucharystyczny otaczał tkanki ukrwionego mięśnia, będąc wewnętrznie s
Zostało Ci jeszcze 85% artykułuKup miesięcznik W drodze 2024, nr 06, a przeczytasz cały numer
Oceń