Triduum Paschalne. Przewodnik
Iz 45,1.4–6 / Ps 96 / 1 Tes 1,1–5b / Mt 22,15–21
[22 października 2023 / XXIX niedziela zwykła]
Dziś przed nami dwaj wielcy władcy. Pierwszy to Cyrus II Wielki, którego długi tytuł kończył się słowami „król całego świata”. Bóg uczynił go swoim narzędziem – dał mu władzę ze względu na Izraela. I choć Izraelici nie odzyskali niepodległości, to jednak z Bożej łaski mogli złapać oddech, odbudować Jerozolimę i Świątynię, która została wcześniej zburzona. Cyrus za to miał strategicznie ważne miasto do rozwoju imperium.
Drugim władcą jest Tyberiusz – cezar – władca cesarstwa rzymskiego, który okupuje Jerozolimę, ziemie izraelskie. Rządzi przez swoich namiestników, a na mieszkańców nakłada podatki. Cezar marzył, by jak Cyrus stać się „królem całego świata”.
Obaj jednak pozwalają zachować wolność religijną. Wielokrotnie na kartach Pisma Świętego widać ich niechęć do angażowania się w spory religijne – dopóki nie ma zagrożenia podziału, powstań itp., lepiej tych sporów unikać.
W Ewangelii przychodzą do Jezusa faryzeusze, aby zadać Mu pytanie. Wiemy już, że chcą obronić swoją pozycję i skazać Jezusa na śmierć, choć pretekstem jest wspomniane utrzymanie jedności. Pytają o podatek w taki sposób, że każda odpowiedź – pozytywna czy negatywna – spowoduje konflikt i rozruch, a w konsekwencji ingerencję okupanta. Pan Jezus jednak jak zawsze zaskakuje. Mówi: „Oddajcie cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga”. Odpowiedź niezwykła, bo o Boga nikt Go nie pytał. Jednak ten dodatek właśnie jest zwieńczeniem tekstu – oddać Bogu to, co Boga. A co jest własnością Boga? Wszystko, co stworzył. I Cyrus, i cezar. I ja, i ty. Nie skupiajmy się więc dziś na monecie podatkowej, ale skupmy się na tym, czy my oddaliśmy Panu Bogu siebie. To, co dobre i to, co złe. To, co daje nam radość i to, co nas przytłacza. Czy oddajemy Chrystusowi świat takim, jakim on dzisiaj jest? Bóg w zaskakujący sposób prowadzi nas do zbawienia. Potrzebował do tego Cyrusa i Tyberiusza i wielu innych. Chce także doprowadzić nas, a przez nas też innych. Oddajmy się Mu dziś, ponawiajmy to każdego dnia i w pełni złóżmy się w Jego ręce, gdy po nas przyjdzie.
Oceń