Człowiek na tle rozgwieżdżonego nieba
fot. Greg Rakozy / Unsplash

Wj 24,3–8 / Ps 116 / Hbr 9,11–15 / Mk 14,12–16.22–26

[30 maja 2024 / Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej]

Wszechświat jest niewyobrażalnie ogromny. Co my, mali mieszkańcy jednej z bilionów planet Drogi Mlecznej, znaczymy wobec tego ogromu? „Wiekuista cisza tych nieskończonych przestrzeni” może nas – jak Pascala, który zapisał te słowa – wyłącznie przerażać. Stąd łatwo wyciągnąć wniosek, że nie powinniśmy myśleć antropocentrycznie, czyli przykładać miary człowieka do miary kosmosu, jakbyśmy byli centrum wszechświata, skoro jesteśmy prawie nicością na jego niewyobrażalnie ogromnym tle. Paradoksalnie jednak to właśnie znaczy myśleć antropocentrycznie – wszechświat jest niewyobrażalnie ogromny w porównaniu z nami, w naszych myślach i wyobrażeniach.

Nie tak widzi człowiek, jak widzi Pan Bóg. On, choć obejmuje wszystko, daje się objąć przez to, co najmniejsze, bo jest cały wszędzie, a nasze miary ogromu i małości nie stanowią dla Niego różnicy.

Zbawienie wszechświata dokonało się pod osłoną nieznaczącego konkretu. Idźcie do miasta, tam was spotka człowiek z wodą, zaprowadzi was do domu i tam będzie przygotowana sala – a w tej sali, w Wieczerniku, dokona się najświętsza pascha, która obejmie swym zasięgiem cały czas i przestrzeń. Wieczernik, drobny punkt na mapie Jerozolimy, napełni cały świat i zmieści w sobie całą wieczność.

„O miejsce błogosławione! Twoja szczupłość może przeciwstawić się całemu światu, bo to, co ty ogarniasz, choć jesteś maleńkie, napełnia świat cały. (…) Stołu tak zastawionego jak twój nie mieli nigdy królowie, ani nie było takiego w przybytku, ani w świętym świętych. W tobie łamano chleb pierwocin, ty byłeś pierwszym kościołem, pierwszym ołtarzem, pierwszą ofiarę spośród wszystkich w tobie ujrzano!”1

W drobnej cząstce czasu i przestrzeni przychodzi do nas cały Bóg, dla którego nic nie jest zbyt małe: „Przez biorących nie łamany, nie pokruszon bez odmiany cały jest w spożyciu bran”. To jest miara prawdziwej nieskończoności.

  1. Święty Efrem, za: Eucharystia pierwszych chrześcijan, Kraków 2014, s. 123–124.

Artykuł pochodzi z miesięcznika W drodze 2024, nr 05. Kup cały numer.

Wyczyść
Cały wszędzie
Paweł Jamróz OP

urodzony w 1995 r. w Dębicy – dominikanin, duszpasterz młodzieży szkół średnich „Szopka”, katecheta. Do Zakonu Kaznodziejskiego wstąpił w 2015 roku. Pięć lat później złożył śluby wieczyste, a w 2023 r. przyj...

Produkt dodany do koszyka

Zobacz koszyk Kontynuuj zakupy

Polecane przez W drodze