Wrześniowy spacer wypada zacząć od wrzosów, bo przecież to właśnie te kwiaty dały wrześniowi jego nazwę. A jeśli wrzosy – to wrzosowy miód z jego charakterystycznym ciemnym kolorem i nutą goryczki. Jakby nas natura chciała przestrzec, że wprawdzie jeszcze jest słonecznie i słodko, ale chłody już na horyzoncie. Zresztą, jeśli się na wrześniowy spacer wybieracie wieczorem, nie dajcie się zwieść słońcu, które świeciło za dnia. Warto mieć ze sobą ciepły sweter albo bluzę.
W pierwsze wieczory i noce września, wdychając charakterystyczne jesienne powietrze, chłodne już i wilgotne, zawsze nucę sobie pod nosem piosenkę ze słowami Andrzeja Waligórskiego, o nadchodzącej jesieni:
Raz staruszek, spacerując w lesie,
Ujrzał listek przywiędły i blady
I pomyślał: – Znowu idzie jesień,
Jesień idzie, nie ma na to rady!
Bynajmniej nie czuję się staruszkiem. Na to jeszcze przyjdzie czas. Czuję jednak, że moje 54 lata do czegoś już zobowiązują. Można chyba uznać, że to wrzesień życia. Coś się już wydarzyło, coś już się wie. We wrześniu wypadałoby owocować. Dary jesieni – owoce, warzywa, kwiaty – przypominają o tym, że i nasze życie: talenty, ambicje, wysiłek, wybory i czas – powinny przynosić wartościowe owoce. Dla nas i dla tych, którzy się tu znaleźli z nami. Jeśli się coś ważnego jeszcze nie udało, jeśli coś jeszcze chcesz w życiu zrobić, może to być ostatni moment na większe plany i znaczącą zmianę. Coś może trzeba zacząć, a coś zostawić.
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń