Ostatnie dni Jezusa
Jr 23,1-6 / Ps 23 / Ef 2,13-18 / Mk 6,30-34
Dzisiejsza Ewangelia może się wydawać nieco krótka. W dodatku mówi o różnorakich brakach. Brak uczniom spokoju, brak im pożywienia, brak im czasu. Żeby temu zaradzić, Jezus kieruje ich łódź na miejsce osobne. Tam jednak spotkają się z jeszcze większym brakiem. Oto zbiega się wielki tłum, najwyraźniej tak bezradny, że wzbudza litość Jezusa. Ludziom brak pasterza, brak nauki, brak celu. Za chwilę okaże się, że brak im również pożywienia. Nie pozostanie nic innego, jak ich nakarmić… Choć to apostołowie są na początku w centrum uwagi Pana, kiedy tylko pojawiają się tłumy, „jak owce bez pasterza”, Nauczyciel niejako zapomina o swoich uczniach. Dzień ma się ku końcowi, a w ogóle nie ma mowy o tym, by mogli odpocząć, posilić się. Wręcz przeciwnie! Kiedy poproszą, żeby Jezus odprawił ludzi do miasta, bo są głodni, Pan im powie: „Wy dajcie im jeść!”. I każe policzyć chleby. Niewiele tego jest: pięć bochenków plus dwie ryby na pięć tysięcy głodnych…
Choć w czasie wakacyjnym kaznodzieje mogą komentować tę Ewangelię jako zachętę do zdrowego trybu życia, odpoczynku, wakacji dla księży, przesłanie Marka jest doprawdy odwrotne. Nawet na pustyni są tłumy, które potrzebują słowa. Zapominając o waszym głodzie, dajcie Mi kilka waszych chlebów i wasze „nic”, a Ja nakarmię i tłumy, i was przy okazji. Brak wypoczynku uczniów jest elementem dużo poważniejszego zmagania. Jezus wysłał po dwóch apostołów, by głosili Ewangelię i wypędzali złe duchy. Podobnie Mojżesz przed wejściem do Ziemi Obiecanej wysłał dwunastu zwiadowców po dwóch. Uczniowie wrócili z opowieściami o spełnionej misji, ale to jedynie początek głównej kampanii. Stawka jest dużo większa niż komfort posłańców Jezusa. Bezpośrednio przed dzisiejszą Ewangelią, która prowadzi do nakarmienia ludu na pustyni, mamy inny posiłek, z wykwintniejszymi daniami, ale śmiercionośny dla głosiciela. Prekursor Pana, Jan Chrzciciel, został ścięty podczas urodzinowego bankietu króla Heroda. Jednak ani trudy, ani nawet śmierć nie mogą zatrzymać wzrostu Królestwa. Jezus nie może nie głosić.
Oceń