Hewel. Wszystko jest ulotne oprócz Boga
1 Krl 19,9a.11–13a / Ps 85 / Rz 9,1–5 / Mt 14,22–33
[13 sierpnia 2023 / XIX niedziela zwykła]
O pokoju można mówić na wiele sposobów. Dziś jednak spójrzmy na pokój w sercu. Prorok Eliasz ucieka przed prześladowcami i chroni się w jaskini u stóp góry Horeb, czyli Synaj, tej samej, na której Bóg przekazał Mojżeszowi dekalog. Gdy Eliasz usłyszał szmer łagodnego powiewu, wyszedł z groty, zasłonił twarz i wtedy rozległ się głos Boga, który posłał go do Damaszku, aby kontynuował swoje posłannictwo. Eliasz przestał się bać, poczuł pokój w sercu – Bóg cały czas był z nim. Być może Eliasz uciekał ze strachu, bojąc się, że Bóg nie stoi przy nim i że sam musi się przeciwstawić potędze władców.
W dobrze znanej scenie ewangelicznej widzimy uczniów w łodzi, wzburzone jezioro, Jezusa kroczącego po wodzie, strach apostołów, Piotra, który wychodzi z łodzi i tonie. Jezus chwyta Piotra za rękę i pyta: „Czemu zwątpiłeś, małej wiary?”. Gdybym był na miejscu Piotra, także chwyciłbym tę rękę, ale jednocześnie mruknąłbym pod nosem coś w stylu: „Chyba każdy by zwątpił w tej sytuacji, prawda?”. Gdy Jezus jest w łodzi, wiatr się uspokaja.
Fragment Listu św. Pawła do Rzymian może nam sprawić pewien kłopot, gdyż pozornie nie ma w nim mowy o pokoju. Jest raczej mowa o niepokoju. Święty Paweł pisze o swoich rodakach, którzy nie przyjęli Ewangelii, choć to właśnie do synów i córek Izraela Bóg od stuleci kierował swoje słowo. Mówi, że sam wolałby być odłączony od Chrystusa, niż widzieć współbraci w takiej sytuacji. Paweł doświadcza niepokoju, gdyż martwi się o innych, troska o bliźniego zakłóca jego spokój w sercu.
I teraz wyobraźmy sobie matkę, której syn wyjechał w daleką i niebezpieczną podróż. Matka się martwi, jest niespokojna. Gdy dziecko wraca, myśli sobie: „Teraz już nie muszę się niepokoić, gdyż on jest ze mną. Jest bezpieczny”.
W tym świecie, w tym życiu, nigdy nie zaznamy w pełni wewnętrznego pokoju, gdyż często towarzyszy nam strach o własny los czy troska o innych. Jednak tym, co wnosi pokój, jest obecność ukochanej osoby. Dla człowieka wierzącego pokój wypływa z żywej wiary w obecność dobrego Boga nawet wśród cierpień, obaw i trosk.
Oceń