List do Galatów
Ap 7,2-14 / Ps 24 / 1 J 3,1-3 / Mt 5,1-12
Myślę, że nie powinniśmy stawiać Bogu granic. On ma moc i pragnienie zbawienia każdego człowieka. Może warto więc w niedzielę Wszystkich Świętych wyznać tę szaloną nadzieję powszechnego zbawienia i nie stawiać Bogu granic również w sobie. To znaczy przystąpić do spowiedzi i komunii, oddając Chrystusowi władzę nad sobą i swoim domem. Nie w bogactwie i własnym prestiżu, nawet nie w rodzinie i bliskich, lecz w Bogu Ojcu złożyć nadzieję. „Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty” (J 3,3). To uświęcenie nas jest dziełem Jego Ducha.
W dzień Wszystkich Świętych głosimy misterium paschalne, które dokonało się w naszych braciach i siostrach. To ci, którzy współcierpieli z Chrystusem i zostali razem z Nim współuwielbieni. To ci, którzy przyjęli Jezusowe błogosławieństwa, owo przedziwne proroctwo nad kośćmi (por. Ez 37,1–14). On zwiastował królestwo niebieskie ubogim tej ziemi, pociechę zasmuconym, panowanie tym, których zakrzyczano i którym odmówiono głosu, nasycenie złaknionym i spragnionym, miłosiernym miłosierdzie, czystym szczęście oglądania Boga, wprowadzającym pokój sławę Jego dzieci. Prześladowanym, wyszydzonym, zelżonym, oczernionym – radość, która wszystko odmieni w taniec i śmiech. To ci, którzy przyjęli Jego słowo. Ono dało im moc, aby się odmienili (por. J 1,12–13). Błogosławieni, którzy wierzą aż do końca, bo nie będą zawstydzeni.
Znajoma pisała ostatnio: „Tak sobie myślę i zastanawiam się nad tym, za kim ja zazwyczaj tęsknię… I stanowczo widzę jeden klucz. Są to zwyczajnie bliscy Boga. I mimo że czasami nie znam ich zbytnio, nie widzę długo, wszystko to budzi we mnie jakąś dziwną czułość i właśnie tęsknotę”. Wtórowała jej koleżanka: „Tak, to chyba ta nasza tęsknota za Niebem, więc chcemy być z ludźmi, z którymi możemy mówić o Bogu i Go sobie ukazywać”. Wśród takich przyjaciół zupełnie naturalna jest radość z dnia Wszystkich Świętych. Za własne biorę więc słowa psalmisty: „Ku świętym, którzy są na Jego ziemi, wzbudził On we mnie miłość przedziwną” (Ps 16,3).
Oceń