Więź z drugim – z potrzebującym i znajdującym się w przenośni i dosłownie, jak w przypadku uchodźców i migrantów, w sytuacji granicznej – opiera się na co najmniej dwóch słowach kluczach, na które chciałbym zwrócić uwagę.
Pierwszym kluczem do zrozumienia przykazania miłości Boga i bliźniego (Pwt 6,4–5; Kpł 19,18) jest przykazanie, które je poprzedza: „Słuchaj, Izraelu”. Początkiem więzi jest bowiem umiejętność słuchania. W Piśmie Świętym pojęcie posłuszeństwa nie sprowadza się do podległości, lecz polega na dawaniu posłuchu. Stary i Nowy Testament opierają się na słuchaniu prowadzącym do stworzenia relacji zaufania: „Słuchaj, Izraelu” i „Kto ma uszy, niechaj słucha”. Należy wsłuchać się w Boga, który w swoim słowie wyjaśnia mnie samego i tego „innego”. Słowo Boga jest relacyjne. Nie jest mową o Bogu samym, ale o Bogu w relacji z człowiekiem i całym stworzeniem. Można to dostrzec w samym opisie stworzenia. Bóg przez słowo powołuje do istnienia kolejne stworzenia, a następnie wchodzi z nimi w relację, wyrażając wobec nich swój zachwyt.
Tekst pochodzi z książki Chrześcijaństwo spotkania Macieja Biskupa OP.
Do kupienia w wydawnictwowam.pl/prod.chrzescijanstwo-spotkania.42237.htm?sku=99373.
Artykuł pochodzi z miesięcznika W drodze 2025, nr 04. Kup cały numer.
Oceń