Prezent z nieba. 12 historii od przyjaciela
Elżbieta Adamiak, Kobiety w Biblii. Stary Testament, Wydawnictwo Znak, Kraków 2006, s. 316
Gdy myślimy o postaciach biblijnych, przed oczyma stają nam najczęściej mężczyźni: patriarchowie, królowie, prorocy i wojownicy, zapominamy zaś o ich żonach, matkach, córkach i siostrach. Kobiety w Biblii autorstwa Elżbiety Adamiak to portrety kilkudziesięciu bohaterek Starego Testamentu. Mimo że kobiety często nie odgrywają pierwszoplanowej roli, nierzadko nie znamy nawet ich imion, to ich losy przemawiają do nas swą niezwykłością czy tragizmem.
Język, którym posługują się autorzy natchnieni, pokazuje, że nie byli oni wolni od lęku przed kobiecością. Kobieta bywa dla nich nieczysta, a jej seksualność jest, w przeciwieństwie do męskiej, nienasycona! Liczne ostrzeżenia przed „złymi” kobietami znajdujemy w księgach mądrościowych. W księgach prorockich natomiast spotykamy przestrogi przed kobietą obcą, cudzoziemką, która stanowiła dla proroków synonim bezbożności, małżeństwa mieszane zaś według nich zagrażały językowi i tradycji. Drogą uzyskania przez kobietę lepszego statusu, szacunku i bezpieczeństwa w społeczeństwie patriarchalnym było macierzyństwo. Brak zaś potomstwa był oznaką przekleństwa, nieszczęścia i hańby. Niezwykle poruszające są słowa Racheli, zaklinającej swojego męża Jakuba: „Spraw, żebym miała dzieci, bo inaczej umrę!”. Nie zawsze kobiece prośby zostawały wysłuchane. Nierzadko słyszymy krzyk i płacz matek rozpaczających po stracie swoich dzieci.
Biblijne kobiety to nie tylko bezwolne narzędzia w rękach mężczyzn, ofiary wojny i przemocy, istoty bezradne, milczące, krzywdzone i pogardzane, ale są to również niewiasty dzielne, waleczne, niezależne, mądre i roztropne. Niektóre z nich zajmowały w społeczeństwie wysoką pozycję, wpływały na bieg wydarzeń i cieszyły się powszechnym szacunkiem, np. prorokinie: Miriam, Chulda i Debora.
Losy biblijnych bohaterek są świadectwem kobiecej solidarności i przyjaźni, ale też rywalizacji i okrucieństwa kobiet wobec siebie. Atutem książki jest oszczędny styl, autorka pozwala przemówić swoim bohaterkom i nie przesłania sobą ich zmagań z niełatwą codziennością. (KS)
Oceń