List do Rzymian
2 Sm 5,1-3 / Ps 122 / Kol 1,12-20 / Łk 23,35-43
Tylko jeden człowiek poważnie traktuje inskrypcję wypisaną przez Piłata – „Król Żydowski” – wykpioną przez żołnierzy i wydrwioną przez przywódców ludu. Zadziwiające, że jedynie potępiony przestępca dostrzega w cierpiącym Jezusie wybranego Syna Bożego, królewską i boską moc objawiającą się jako uniżenie i wydanie samego siebie. Na takim właśnie obrazie Jezusa stopniowo koncentruje się ewangeliczna opowieść znajdująca swoją kulminację na Golgocie. Bo Łukaszowy Jezus jest boskim królem, który chce, by panowanie rozumiane było jako łagodność i pokorna służba (Łk 22,25–27), jest Bogiem, który poszukuje słabych i zagubionych (Łk 19,10) oraz zaprasza swe wierne sługi do niebieskiego stołu (Łk 12,37). To jest właśnie Jahwe, Jedyny Prawdziwy Bóg Izraela, który przychodząc na ten świat, słowem i przykładem uczy Naród Wybrany, co oznacza zdobywanie Jego Królestwa.
Ostatnie słowa dzisiejszej Ewangelii są idealnym podsumowaniem całego roku liturgicznego. Bramy królestwa niebieskiego otwierają się przed skruszonym grzesznikiem – „Jeszcze dziś będziesz ze Mną w raju”. Ciche pragnienie przestępcy, by Pan wspomniał na niego, wyraża całkowite ubóstwo duchowe: pokorę i małość. Pokora, cnota prawdy, jest tu ukazana jako pewna ścieżka do zbawienia; świadomi swojej grzeszności i niedostatku mamy oczy otwarte na miłującego i uniżonego Boga, który ofiaruje nam zbawienie z krzyża.
Oceń