Kiedy jechałem do Poznania w 1977 roku, aby zostać duszpasterzem młodzieży, ojciec Jacek Salij powiedział mi, żebym sobie zapamiętał raz na zawsze, że jak dziewczyna idzie do rabina, to dziewczyna jest dziewczyną, a rabin rabinem. A jak rabin idzie do dziewcz...
Moja zażyłość z pallotynami jest dawna i owocna. Z wieloma przyjaźniłem się i nadal przyjaźnię, chociaż bez wylewności. Kiedyś mieszkałem u nich w Paryżu na 25, rue Surcouf, aby szlifować francuski. Potem wydałem u pallotynów kilka książek, ale zanim je wydał...
Od czasu, kiedy rozleciał się mój rodzinny dom, kiedy rodzice umarli, a bracia się rozpierzchli po świecie, każda okazja jest dobra, aby wrócić do Prudnika, gdzie się urodziłem i spędziłem najwcześniejsze lata, zanim wstąpiłem do dominikanów. Tym razem jedzie...
Od zawsze intrygowało mnie to, jak musiały wyglądać szaty, które w rzeźbach Wita Stwosza czy Madonny z Krużlowej tworzą załamania i formują się w przepiękne fałdy, a nie zwisają bezmyślnie w dół. Kiedy byliśmy jeszcze w n...
Podczas tegorocznej dziesiątej Lednicy wydarzy się cud nadzwyczajny. Otóż z mojego rodzinnego Prudnika, tego, w którym siedział w odosobnieniu Prymas Wyszyński, przypłynie nad Lednicę łódź świętego Piotra. Do mocy Bożej trzeba było wariactwa mojego serdeczneg...
Podjęliśmy decyzję, by Pasterkę roku 2004 odprawić nad Lednicą w nowo powstałym ośrodku formacyjnym. Chcemy podziękować Bogu za to, że zechciał się nami posługiwać, pomodlimy się też za fundatorów i darczyńców, za ich życzliwość i zaangażowanie...
Nie wiem, jak wyglądają powitania i pożegnania księży na parafiach. Poszedłem do zakonu, ponieważ bałem się losu stryja księdza, którego starość i niedołęstwo przeżywane w samotności i upokorzeniu były dla mnie nie do zniesienia. Stryj bał...
Przed chwilą pożegnałem człowieka, który opowiadał mi wstrząsające historie ze swego życia. Wielki grzesznik, żyjący bez ślubu, mający dziecko, porzucony przez kobietę, wielki przedsiębiorca, który stracił fortunę, wpadając w hazard i rozpustę, nawr...
Złota legenda Jakuba de Voragine chodzi za mną od dzieciństwa. Najpierw dlatego, że była przedmiotem rodzinnej dumy. Zajmował się nią i przygotował do wydania mój wuj prof. Marian Plezia, a tłumaczyła ciotka Janka, jego żona. Potem dlatego, że była to pięknie...
Jest od zawsze. Ruchliwy, z naturalną tonsurą na głowie. Kiedyś przyprowadził do duszpasterstwa synów Jarka i Marka. Z zawodu zootechnik, z urzędu wieloletni dyrektor zoo. Dystyngowana żona jest lekarzem, profesorem chorób tropikalnych. Dzisiaj na emeryturze....
Nie wiem, skąd przyszedł ten wiatr. I nawet nie chcę wiedzieć. Zmiótł mnie. Po 35 latach duszpasterzowania wśród młodzieży, a w tym 25 latach kwalifikowanego duszpasterzowania wśród studentów, przełożeni nakazali mi zająć się wyłącznie Jamną i Lednicą. Wszyst...
W 1990 roku Andrzej przyszedł do Poznania z zamiarem pomagania mi w duszpasterstwie akademickim. Już rok później był ze mną w Hermanicach, gdzie przygotowywaliśmy liturgiczną animację VI Światowego Dnia Młodzieży w Częstochowie. I tak na dobre zaczęła się nas...
Lednica ma ojca. Jest nim Jan Paweł II. Lednica jest domem, rodziną. Mamy zatem braci i siostry. Jesteśmy w kontakcie. Mamy swoją, ponadtysiącletnią historię. Piszemy ją nadal. Żywą wiarą i zaufaniem do Jezusa. Lednica rezonuje. Oto kilka autentycznych dźwięk...
Zwykle przed świętami dostaję mnóstwo życzeń i prezentów. Prezesi, dyrektorzy, osoby prywatne i zaprzyjaźnione firmy przysyłają swoje życzenia wraz z drobnym prezentem. Te ozdobne torby i kosze wypełnione są słodyczami, butelką dobrego alk...
Toast jubileuszowy Historia mojej przyjaźni z Janem Grzegorczykiem jest jak historia mojej gry na klarnecie. Na początku pasja i brak umiaru, następnie bez większego entuzjazmu, potem lata, kiedy klarnet leżał odłogiem, oraz ostatnie miesiące, kiedy odnajd...
Poprosiłem pana ministra edukacji i nauki o pomoc w zaproszeniu młodzieży nad Lednicę na doroczne spotkanie 3 czerwca. W Lednicę jestem zaangażowany po uszy. Uważam lednickie spotkania za dobre, pożyteczne, wychowawcze. Wkładam w nie ...
Musiało coś ze mnie wyleźć, skoro Wojtek Wiśniewski, mój przyjaciel pisarz, zbeształ mnie, że zamiast rozdawać nadzieję, smęcę. Wziąłem sobie to do serca, ponieważ i tak za dużo wychodzi z nas narzekania, pomawiania i skandalizowania, jakby życ...
Lednica 2003 przeszła nasze oczekiwania. 135 tysięcy ludzi naliczyła policja, penetrując przestrzeń z helikoptera. Oczywiście nie chodzi przecież o to, ilu ich było, ale jacy to byli ludzie. Tak, zawsze drążyciele głębi i dosłownościowcy będą m...
Co miesiąc, kiedy zbliża się termin wysyłki miesięcznika do druku, Jaś Grzegorczyk podsycany przez Pawła Kozackiego przybywa do mojej celi wydusić felieton. Pośród spraw i bałaganu wciskającego się życia mam uporządkować myśli, skupić się i napisać ...
O ojcu Walentym Potworowskim, dominikaninie Interesował się wszystkim i zaglądał w każdą dziurę. Bardziej jednak interesowali go ludzie. A już najbardziej sam Pan Bóg. Kiedyś pojechał z nami nad Lednicę, aby doglądnąć robót ziemnych przy Drodze III Tysiącl...
Podczas rekolekcji w Ołtarzewie u Pallotynów coś mnie tknęło. Trzeba się ruszyć na duchowy podbój okolicy. Nie można siedzieć w miejscu, kiedy okoliczna ziemia paruje łaską. Zadzwoniłem do franciszkanów w Niepokalanowie. Do samego gwardiana. — Ojcze pra...
Nigdy bym się do tego nie przyznał, nie chcąc robić przykrości tym, którzy mnie kształcili w teologii, gdybym nie znalazł tego u samego Benedykta XVI w jego książce wywiadzie Światłość świata, w której wprost pisze o tym, że język wiary się definitywnie skońc...
Zawsze elegancko ubrana, uczesana, w dużych rogowych okularach. Blondynka. Niekiedy wkładała kapelusz. Mówiła powoli i z namaszczeniem. Nawiedzała nas uroczyście w duszpasterstwie i zawsze przynosiła coś do zjedzenia. Były to najróżniejsze smakołyki. Studenci...
11 marca 2010 roku o godzinie 4.54 dostałem SMS-a: Dziś około godziny 1 zmarł w Krakowie ojciec Joachim Badeni. Wczoraj w południe mówił: wszystko załatwione. Wieczorem zaślubiny z Chrystusem. Jan Spież. Byłem wtedy na rekolekcjach w Bydgoszczy, śpiąc jak ...
Jan Paweł II miał nadzwyczajny dar wspaniałego kontaktu z ludźmi i genialną wprost umiejętność prowadzenia dialogu. Był mistrzem nie tylko mówienia, ale przede wszystkim słuchania. Oczywiście, że miało to swoje korzenie w Jego osobistym kontakc...
Na wakacje od lat jeździmy razem. W lipcu nad Lednicę, a w sierpniu na Jamną. I oto minął nam miesiąc nad Lednicą. Byłem jak gdyby w niebie. Ludzie, klimaty, wspólna modlitwa i studium, wspólne posiłki i rozmowy, wspólne prowadzenie domu. Czyż może być coś ws...
Przed laty Roman Brandstaetter, ucząc mnie pisania, mawiał, że jeśli w pierwszym akcie dramatu pojawia się pistolet, to w ostatnim powinien wypalić. Przypomniałem sobie o tym pistolecie w związku z rocznicą śmierci Ojca Świętego Jana ...
Nadciąga jesień. Początek roku akademickiego. Dla mnie oznacza to kilkanaście wizyt na wyższych uczelniach podczas uroczystych inauguracji oraz codzienne msze święte, tzw. „siódemki”, w naszej kaplicy akademickiej. Kilka minut przed mszą jest jutrznia, a...
Co za czas dla mnie nastał? Ostatnio stale kogoś żegnam. To Włodka Fijałkowskiego, to profesora Jasia Małkowskiego. Ani przypuszczałem, że przyjdzie mi pożegnać tę pieśń. Mogłem przecież to przewidzieć, mogłem się tego domyśleć, że kiedyś młodzi nie będą chci...
Kiedy udzielam wywiadu do którejś z gazet, niekoniecznie katolickich, z jednej strony słyszę głosy aprobaty i uznania za szerokość spojrzenia, z drugiej natomiast wyrazy wstrętu i niesmaku, jakbym dotknął czegoś nieczystego. Są bowiem...
Nie wiem, dlaczego sprawiam takie wrażenie, jakbym już wszędzie był i z każdym rozmawiał. Wielu dziwi się, kiedy się przyznaję, że nie byłem nigdy ani w Lourdes, ani w Fatimie, ani w Medjugorie. Nie byłem także w Anglii ani w Ameryce. Ostatnio jeżdżę tylko na...
Jestem w chwili dość szczególnej, kiedy to upadłem na twarz i za bardzo nie jestem do siebie podobny. Tym razem to nie żadna przenośnia. „Widzi Ojciec — próbował się doszukać w tym wszystkim sensu mój serdeczny przyjaciel — ten upadek na twarz ...
Hermanice, Jamna, Lednica – to miejsca i wydarzenia, podczas których wyzwala się wiara. Słowo wiary wynika z egzystencji nakierowanej na coś większego niż my sami. Przybywają tu ludzie głodni nie tyle może słowa, ile obecności. Poprawność słowotwórcza tutaj j...
Do Pelplina jechałem na zaproszenie rektora seminarium duchownego ks. Antoniego Bączkowskiego, aby już od środy popielcowej poprowadzić rekolekcje dla kleryków w seminarium. O tym, jak piękny jest Pelplin, słyszałem przed laty od księdza profesora Janusza Pas...
Ostatnio doświadczyłem na sobie, jak rzeczywisty może być ewangeliczny nakaz Pana Jezusa, zapisany w Ewangelii świętego Jana, że „żaden człowiek nie może zobaczyć królestwa Bożego, jeśli nie narodzi się na nowo” (J 3,3). To było autentyczne odkrycie i&nb...
Od dawna prosiłem, aby w naszym gospodarstwie na Jamnej, a później nad Lednicą znaleźć odpowiednie miejsce i założyć podwaliny pod kupkę kompostową. Niezwykle trudno wytłumaczyć zarówno wieśniakom, jak i niektórym miastowym, po co taka rze...
W bieżącym roku mija 800 lat od chwili, kiedy święty nasz Ojciec Dominik zgromadził w Prouilhe na południu Francji siostry dominikanki – bo w historii dominikańskiego powołania pierwsze były siostry. Tak, one są starsze i pierwsze. Z ich macierzyńskiej postaw...
Taras na trzecim piętrze rzymskiego ośrodka dla Polaków Corda Cordi jest miejscem szczególnym. Spędzam na nim całe godziny. Wszyscy pędzą do miasta, bazylik i sklepów. Jedno wielkie zwiedzanie. Co oni tak oglądają? Jestem chyba prowincjuszem pozbawionym ...
Umysły dosłowne mogą się niepokoić moimi ostatnimi felietonami. Piszę o ludziach, którzy odeszli bezpowrotnie. Mnie jednak nie poraża smutek, ale przeciwnie spokojna radość, że w niebie mam swoich orędowników; ludzi, którzy znali mnie doskonale. Wkr...
Czas biegnie zbyt szybko. Nie może być tak, że życie przemija, a ludzi wymienia się jak towar w sklepie. Odbywają się ciągle promocje nowych osób i opakowań, a co z pionierami? Na starość odkrywam rzecz podstawową: życie przeżywa się ...
Jak zatem podać dzisiejszym studentom książkę, artykuł lub periodyk, ażeby myśl uczynili swoim chlebem, który się spożywa regularnie? Jak mówić do tych, którzy już nie rozumieją, co to znaczy spożywanie chleba? Dzisiejszy student bowiem rozgląda się za innymi...
Tomasz Pawłowski OP Uparty Litwin. Przez całe życie duszpasterz akademicki. Twórca pewnego stylu duszpasterzowania wśród dominikanów. Gigant i niezwykła osobowość. Jego działalność w Poznaniu i Krakowie odcisnęła piętno nie tylko na prowadzonych tam duszpa...
Czesław Bartnik, dominikanin, wieloletni wychowawca nowicjuszy, spowiednik Jestem winny to wspomnienie ojcu Czesławowi, bo wiele mu zawdzięczam. Pojawił się na początku mojego życia zakonnego. Zapamiętałem go jako człowieka młodego, w całości oddanego spra...
– Czy ojciec sam wie, czego chce, czego ojciec oczekuje od młodych, których gromadzi? Dokąd prowadzi ojciec młodzież, która ojcu zaufała? Takie pytania coraz częściej kierują do mnie ci szczerze i nieszczerze zatroskani o dobro i przyszłość naszej młodzieży. ...
Nie jeżdżę zbyt często za granicę. Poza Rzymem i Paryżem, raz Wiedniem i raz Genewą nie bywałem w wielu miejscach. Niektórzy się nawet dziwią, jak mogłem do tej pory nie odwiedzić Lourdes, Fatimy czy San Giovanni Rotondo. Prawdę powiedziawszy, ...
Nic mnie tak nie cieszy, jak dojrzewanie naszej młodzieży. Ten proces mnie uszczęśliwia. Jeszcze wczoraj to było popychadło, a dzisiaj samodzielna dojrzała osobowość, której można powierzyć zadanie i odpowiedzialność. Imię kogoś takiego brzmi mocno,...
Niekiedy ludzie przychodzą do mnie poskarżyć się na księży. Domyślam się, że i na mnie muszą się księżom skarżyć. Nie jestem chętnym słuchaczem tych wyznań i często zaraz na wstępie zmieniam temat rozmowy. Nie zawsze się to jednak udaje. Niekiedy do...
W poniedziałek, 2 sierpnia nad ranem odszedł od nas ojciec Stanisław Dobecki, senior naszego poznańskiego klasztoru. Odszedł pogodnie. Po prostu zasnął w szpitalu, do którego go zabrano po stwierdzeniu wewnętrznego krwotoku. Dzień wcześniej poprosił...
Wracając z tego pogrzebu, nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że pożegnaliśmy świeckiego świętego. To, że go znałem i że się przyjaźniliśmy przez lat bez mała trzydzieści, spotęgowało tylko moje poczucie straty. Jeszcze niedawno rozmawialiśmy, jego s...
Dłużej już nie mogłem zwlekać. Ledniczanie i Jamneńczycy domagali się Rzymu. Żądali, bym podzielił się z nimi Ojcem Świętym. Po długich namowach uległem. Oczywiście łatwiej dotrzeć do Papieża w pojedynkę. Jednak, cóż ja znaczę bez nich, bez mło...
Wychowywany byłem twardą ręką mojego ojca. Za to, że nie pozdrowiłem księdza Zygmunta Nabzdyka, wieloletniego ojca duchownego w seminarium w Nysie, dostałem od ambitnego ojca lanie. Idąc do ciotki, mówiącej lepiej po niemiecku niż po polsku, długo ć...
Jeszcze go nie ma, ale już dzwoni i budzi. Przede wszystkim sumienia. Bo wygnać nas z łóżka mogą równie dobrze kwarcowe budziki. Punktualne, ale nie tak skuteczne, gdy chodzi o rozbudzanie wyobraźni metafizycznej. Dzwon każe się obudzić i ...
Z wielkim wzruszeniem przystępuję do opisania sylwetki ojca Sylwestra Palucha, jednego z ostatnich dominikanów, który przez całe życie, od chwili obłóczyn, nie przywdział cywilnego ubrania. Nie miał go po prostu i nie umiałby w nim chodzić. Najlepiej czuł się...
Wypracowane przez wieki skarby kultury chrześcijańskiej są coraz częściej zupełnie bezkarnie wykorzystywane jako chwyty marketingowe. Podpieranie treści, bezbożnych i grzesznych lub najzwyczajniej pustych, treściami chrześcijańskimi stało się nagminną praktyk...
Nadciąga jesień. Tymczasem na trwale gości we mnie wspomnienie lata na Jamnej. Najpierw odpust Wniebowzięcia i św. Jacka. Później, 23 i 24 sierpnia, w naszym plenerowym amfiteatrze odbyły się dwa przedstawienia Harnasi Karola Szymanowskiego w&n...
Od kilku dni ojcowie Wojtek i Paweł, dwaj młodsi współbracia, redaktorzy miesięcznika „W drodze”, nagabywali mnie, abym napisał artykuł o tych braciach, którzy rzucili zakon i kapłaństwo. Nie mam zamiaru odpowiadać na wszystkie pytania i z...
Od wielu już lat poznańskie dominikańskie roraty przygotowują nas na Boże Narodzenie. Czekamy razem z Maryją. Urok tego czekania jest tak przemożny, że emocje biorą górę nad rozumem, a refleksja przychodzi dopiero potem. Kocham adwent i jego cz...
Wprawdzie lato w pełni, w duszpasterstwie akademickim nie ma zajęć ani spotkań, ale przecież pod siwiejącymi włosami bez przerwy pracuje głowa. Jaki ma być program na nadchodzący rok? Czy musi być? Czy w duszpasterstwie nie można ot tak się spo...
Wizyta w Poznaniu Wojtka Wiśniewskiego, przyjaciela i pisarza z Warszawy, otworzyła mi oczy na zjawisko, którego od lat nie mogłem zidentyfikować ani nazwać. Kiedy nawiedził mnie ten dystyngowany starszy pan i pragnął usiąść do rozmowy,...
To niebywała przyjemność spotkać kogoś takiego, jak Irena, i to na dodatek w Paryżu. Dawno w nim nie byłem, bo paryskie łąki wydały mi się już wypasione i nieświeże. Jednak wiedziony wspomnieniami wróciłem do tego miasta w poszukiwani...
