Ewangelia według św. Łukasza
Dz 2,1-11 / Ps 104 / 1 Kor 12,3b-7;12-13 / J 20,19-23
Dzisiejsze czytania wskazują na trzy uprzywilejowane miejsca działania Ducha Świętego w życiu Kościoła. Pierwszym z nich są sakramenty chrztu i Eucharystii, o których mowa w drugim czytaniu. Podczas sprawowania Eucharystii kapłan dwukrotnie przyzywa mocy Ducha Świętego. Najpierw nad darami chleba i wina. Duch Święty zstępuje i chleb staje się Ciałem, a wino Krwią Chrystusa. Potem kapłan zwraca się do Boga z podobną modlitwą nie nad darami, ale nad ludem: „Pokornie błagamy, aby Duch Święty zjednoczył nas wszystkich, przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa”. Łatwiej uwierzyć w to, że w chlebie ukryty jest Bóg, niż w to, że stanowię jedno z moim bratem czy siostrą.
Drugie uprzywilejowane miejsce działania Ducha Świętego to sakrament pojednania, o którym mowa we fragmencie Ewangelii św. Jana. W dniu zmartwychwstania Jezus przyszedł do uczniów, tchnął na nich i powiedział: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. Tak, wielką misją Ducha w życiu Kościoła jest przekonanie nas o grzechu i o wielkości Bożego przebaczenia.
I wreszcie trzecie miejsce, które najczęściej kojarzymy z działaniem Ducha Świętego, to ewangelizacja: „Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami”. Niewątpliwie działalność misyjna Kościoła nie byłaby możliwa bez specjalnych darów udzielanych przez Ducha Świętego.
Często zaczynamy myśleć o mocy Ducha Świętego dopiero wtedy, gdy doświadczymy jakichś szczególnych łask; kierujemy nasze kroki do spowiedzi, a później przystępujemy do komunii. Porządek ewangelizacji zapewne odpowiada tej logice. Natomiast porządek życia w Kościele poddany jest logice odwrotnej. Najważniejsza jest Eucharystia, później spowiedź i dopiero z doświadczenia tych dwóch sakramentów wypływa ewangelizacja.
Oceń