Życie zmienia się, ale się nie kończy. Chrześcijańskie przeżycie żałoby
Intrygujące i pełne treści jest pierwsze zdanie dzisiejszej Ewangelii. Każde słowo mogłoby się stać źródłem rozbudowanej refleksji: „Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego” (Mk 1,1). Święty Mateusz, rozpoczynając swoją Ewangelię od rodowodu Jezusa, chciał pokazać, że mamy do czynienia z prawdziwym człowiekiem, natomiast św. Marek podkreśla to, że Jezus jest Synem Bożym. Ten tytuł chrystologiczny występuje u Marka siedem razy i jest dla niego kluczowy. Pojawia się również na zakończenie Ewangelii w wyznaniu setnika (Mk 15,39).
Ewangelia, czyli Dobra Nowina, nie jest słowem, które można streścić w słowach: „Wszystko będzie dobrze”. Jak wiemy i widzimy, nie wszystko było, jest i będzie dobrze. Przede wszystkim jest to Dobra Nowina o Bogu, który stał się człowiekiem, za nas umarł, zmartwychwstał i obdarzył nas wolnością dzieci Bożych. I w tym jest nasza siła i nadzieja. Ciągle wracamy do tajemnicy Boga, który jest z nami we wszystkim, co nasze.
Słowo „początek” pojawia się w Księdze Rodzaju (Rdz 1,1), ale także u św. Jana w Ewangelii (J 1,1) i jego Pierwszym Liście (1 J 1,1). Warto te teksty przeczytać i odnieść do naszego pragnienia nowego początku. Wiemy, że nie zawsze i nie we wszystkim jest możliwy nowy początek. Jaki więc powinien być teraz nasz początek? Zgodnie ze słowami, które dzisiaj pojawiają się dwukrotnie, mamy: przygotować w sobie drogę dla Boga, wyprostować ścieżki w tym konkretnym momencie naszego życia osobistego i społecznego. Przede wszystkim zacząć od siebie, a nie od wskazywania palcem tych, którzy naszym zdaniem powinni się zmienić, nawrócić, przyznać nam rację. Przygotować w sobie drogę dla Boga, to w pierwszym rzędzie przygotować ją dla drugiego człowieka, który staje przed nami ze swoim życiem, poglądami, postawami. Bóg też przyszedł do Izraela w człowieku, Jezusie z Nazaretu, i tylko niewielu Go przyjęło. ¶
Iz 40,1–5.9–11 / Ps 85 / 2 P 3,8–14 / Mk 1,1–8
Oceń