List do Galatów
Wj 24,3-8 / Ps 116 / Hbr 9,11-15 / Mk 14,12-16.22-26
Kiedy kapłan przygotowuje dary ofiarne, modli się, mówiąc: „Daj nam, Boże, udział w bóstwie Chrystusa, który przyjął nasze człowieczeństwo”. W kolekcie na Uroczystość Zwiastowania Pańskiego modlimy się podobnie: „Spraw, abyśmy wyznając, że nasz Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, zasłużyli na udział w Jego Boskiej naturze”. Obie modlitwy wyrażają wiarę w to, że Jezus Chrystus stał się człowiekiem, abyśmy mogli połączyć się z Bogiem, naszym Ojcem. Eucharystia, czyli ciało i krew, dusza i bóstwo Chrystusa, to pokarm, który nas na tej drodze zjednoczenia prowadzi i umacnia, ale również sam tę jedność sprawia przez wylanie Ducha Świętego.
Rozdzielenie najświętszych postaci na chleb i wino ma podkreślić, że Eucharystia jest pamiątką męki Pana Jezusa. Nie byłoby bowiem sakramentu ciała i krwi, gdyby nie ofiara, którą Jezus Chrystus złożył, wydając się za nas. Dzięki niej nie trzeba już składać innej ofiary, bo przez nią jesteśmy uświęceni raz na zawsze (por. Hbr 10,10). Wielokrotnie jednak potrzebujemy z niej czerpać w sakramentach, a zwłaszcza w Eucharystii, która sprawia, że nieustannie możemy doznawać owoców Odkupienia. Nie mamy na ziemi nic większego, nic potężniejszego i nic bardziej świętego niż ciało i krew Chrystusa. Kochajmy je, adorując i przyjmując jak najczęściej, zgodnie ze słowami centralnej prośby modlitwy Pańskiej: „Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”, a Bóg nas zjednoczy – z sobą samym i z Kościołem – w miłości.
.jpg)
Oceń