Hewel. Wszystko jest ulotne oprócz Boga
Ap 11,19;12,1-10 / Jdt 13 / Kol 1,12-16 / J 19,27
„Dopóki nie uwierzy, nie zobaczy… a nie odwrotnie?”. Takie przejęzyczenie jednego z moich braci zakonnych usłyszałem przy stole wielkanocnym. Zastanowiły mnie te słowa, ponieważ otwierają ciekawą perspektywę na tajemnicę krzyża, pod którym spotykamy dzisiaj Maryję z kobietami. Okazuje się bowiem, że pewne sprawy odsłaniają się przed nami tylko wtedy, gdy uwierzymy.
Często jednak jesteśmy ślepi. Kiedy Maria Magdalena była przy grobie Pana, widziała Go i nie mogła poznać, bo myślała, że to ogrodnik. Dopiero gdy usłyszała swoje imię – „Mario” – wypowiedziane przez Mistrza, uwierzyła, „zobaczyła na nowo” i poznała Go.
Inaczej było z Maryją, Matką Jezusa. Ona wierzyła i doświadczała, że słowa Boga są stwórcze (wystarczy wspomnieć scenę zwiastowania). Stojąc pod krzyżem, zdawała sobie sprawę, że gdy Jej Syn mówi: „Niewiasto, oto syn twój”, to właśnie tworzy coś nowego, niezwykle zaskakującego, ale rzeczywistego. Jan staje się prawdziwie Jej synem.
Taką cechę wiary, która prowadzi do otwarcia oczu i zobaczenia rzeczy nowych, chciałbym podkreślić w Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Właśnie dziś, gdy przypominamy sobie nasze korzenie, istotne wydarzenia z przeszłości, gdy pamiętamy o ślubach Jana Kazimierza i Konstytucji 3 maja, Maryja uczy nas zaufania do Boga, Pana czasu.
To wiara pozwala usłyszeć, że Bóg nas posyła. On zachęca do wyruszenia w drogę ku przyszłości, abyśmy bez zapominania historii, razem z Nim brali udział, choć brzmi to może zbyt szumnie, w dziele stworzenia.
.jpg)
Oceń