Dzieje Apostolskie
Mi 3,19-20a / Ps 98 / 2 Tes 3,7-12 / Łk 21,5-19
Sprawdziany z fizyki i matematyki dość często były dla mnie niczym „dzień palący jak piec” z Księgi Malachiasza, który przychodzi niespodziewanie. Lubiłem te przedmioty, jednak obawiałem się, czy dobrze zrozumiem zadanie i czy będę pamiętał potrzebny do rozwiązania wzór. Treść zadań była drugoplanowa: ona jedynie zapraszała do przygody, aby przenikać głębiej i dostrzegać to, co stanowi ich istotę.
Podobnie przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami świątynia ma prowadzić do odkrycia Osoby. Nakłaniać do wysiłku, aby za „świecidełkami” dostrzec Boga Stwórcę, wejść z Nim w relację i oddać Mu cześć.
Wyglądając za okno, rzeczywiście widzimy ewangeliczne obrazy: najbliżsi przysparzają bolesnego cierpienia (por. Łk 21,16), świątynie się rozpadają, trwają prześladowania, a z wielu autorytetów nie zostaje kamień na kamieniu.
Szukając dobrych rozwiązań, możemy umacniać przyzwyczajenia i konserwować to, co zewnętrzne – wspaniały „wystrój świątyni”. To strategia przypominająca uczenie się na pamięć zadań i rozwiązań. Przy takim podejściu każda nowa sytuacja wprawia w rozpacz.
Jeśli jednak świadomie pielęgnujemy żywą relację z Bogiem przez miłość i przebaczenie, znamy Ojca, Syna i Ducha Świętego, to „poznaliśmy wzór”. Będziemy wiedzieli, jak i co mamy robić, jak reagować w nowych okolicznościach. Będziemy gotowi do dawania świadectwa, doświadczymy „takiej wymowy i mądrości, której nie przemoże żaden prześladowca”, bo nie z nas pochodzi ta moc.
Słowem, będziemy przygotowani na każdy sprawdzian.
Oceń