Ewangelia według św. Jana
Koh 1,2; 2,21-23 / Ps 95 / Kol 3,1-5. 9-11 / Łk 12,13-21
Bibliści dowodzą, że Ewangelia św. Łukasza w szczególny sposób jest skierowana do ludzi ubogich. Możemy to zobaczyć, porównując różne jej fragmenty z Ewangelią św. Marka i Ewangelią św. Mateusza. Zostawiam to zadanie Czytelnikowi, a sam chciałbym zwrócić uwagę, że tekst Łukaszowy ma w sobie także troskę o bogatych, co bardzo dobitnie pokazuje dzisiejsza Ewangelia.
Zagrożenie dla człowieka, płynące z jego bogactwa, było określane przez starożytnych Greków terminem pleonexia, co oznaczało więcej niż zwykłe skąpstwo. Pleonexia, opisując bogatych w dobra materialne, a jednocześnie nigdy nienasyconych, chcących coraz więcej, zwraca uwagę, że towarzyszy im egoizm oraz strach. Samolubność owych bogatych wynika z ich skupienia na sobie. Pogoń za bogactwem doprowadziła ich do zapomnienia o innych ludziach, uczynili się samotnymi, odłączonymi od bliźnich. To głupcy, którzy nie mają się do kogo odezwać.
Wiemy, że w nowoczesnym świecie zamożni ludzie często są otoczeni swoimi zadowolonymi przyjaciółmi. Ale czy są to prawdziwi przyjaciele, czy tylko pochlebcy? Prawdziwa przyjaźń wymaga pewnego rodzaju równości, wzajemny szacunek może być zagrożony przez ekonomiczną nierówność.
Znamy także przykłady osób zamożnych, których własne bogactwo uczyniło nieszczęśliwymi, sparaliżował ich strach przed utratą majątku, a komfort życia umieli osiągnąć jedynie dzięki pozyskiwaniu jeszcze większych dóbr materialnych. To żałosny stan, w który może popaść każdy z nas. Nawet jeśli nie jesteśmy ludźmi bogatymi!
Chrystus przychodzi i uwalnia nas od lęku, kieruje nas do siebie nawzajem w miłości i hojności. Zamiast chcieć posiadać coraz więcej – dzięki miłości Chrystusa możemy powiedzieć za psalmistą: Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie.
Oceń