(1804-1870) – rosyjski mnich, hieromnich, Arsenij (Walentyn) Trojepolski – odkrywany obecnie i coraz bardziej doceniany duchowy pisarz XIX-wiecznej Rosji.
Arsenij Trojepolski urodził się w rodzinie drobnej, rosyjskiej szlachty. Studiował na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Moskiewskiego.
W 1825 roku wstąpił do klasztoru św. Symeona w Moskwie. W 1832 roku został kapłanem (w tradycji prawosławnej zwanym hieromnichem).
Wielokrotnie zmieniał miejsca pobytu, przebywał w kilkunastu klasztorach w wielu regionach Rosji. W 1857 roku trafił do klasztoru św. Pafnutiusa w Borowsku pod Moskwą, gdzie pozostał do końca życia. Tam napisał Opowieści pielgrzyma (uznawane do niedawna za anonimowe), a także inne liczne pisma poświęcone m.in. teorii i praktyce modlitwy Jezusowej.
Historia Opowieści pielgrzyma
Poznanie autorstwa tego traktatu zawdzięczamy wytrwałej pracy Aleksieja Pentkowskiego, który niestrudzenie badał zasoby Biblioteki Narodowej w Moskwie.
Pierwsze cztery opowieści Arsenij Trojepolski napisał w 1859 roku, a pozostałe trzy w 1863 roku. Anonimowe rękopisy pierwszych czterech opowieści były znane jeszcze przed pierwszym wydaniem, które ukazało się w 1881 roku w Kazaniu. Dwa lata później opublikowano wydanie poprawione. Swoje poprawki nanieśli Paisij Fiedorow i biskup Teofan Pustelnik. Okazały się one jednak nie dość zadawalające, gdyż już rok później zostały naniesione kolejne. Ostateczną postać, która dziś jest najbardziej rozpowszechniona, Opowieści pielgrzyma przybrały dopiero w 1948 roku, gdy w Paryżu wydał je drukiem Cyprian Kern. Wtedy też do pierwszych czterech opowieści zostały dodane trzy kolejne (które po raz pierwszy zostały wydane dopiero w 1911 roku).
Więcej o Arseniju Trojepolskim w piątym wydaniu Opowieści pielgrzyma, które ukazało się nakładem Wydawnictwa W drodze (2023).