Dwa grosze. O Bogu bliskim
czerwcowy numer miesięcznika warto rozpocząć od przypomnienia refleksji papieża Franciszka, który, opisując Kościół, wielokrotnie w swoim nauczaniu odwołuje się do Jezusowego obrazu pasterza i owiec. Robi to, poszerzając jego dotychczasowe rozumienie, zgodnie z którym pasterz idzie na czele stada, prowadzi je, karmi i broni go. Ewangeliczną metaforę papież interpretuje w duchu refleksji o wspólnocie. Owszem, mówi, pasterz zwykle idzie na przedzie owiec, ale bywają sytuacje, kiedy powinien iść za nimi i z uwagą wsłuchiwać się w ich głos. Tę refleksję uzupełnia papieska myśl o pasterzu żyjącym w bliskości z tymi, do których został posłany, zamykająca się w słowach o tym, by przesiąkać zapachem owiec.
Próbując przełożyć te obrazy na konkret, stawiamy w tym numerze tytułowe pytanie: Czy Kościół w Polsce potrzebuje synodu? Zadaliśmy je świeckim przedstawicielom różnych środowisk zaangażowanym w życie Kościoła w Polsce. Bo tak rozumiemy słowa Soboru Watykańskiego II, który kilkadziesiąt lat temu przypominał, że Chrystus nie tylko hierarchię, ale także wiernych „wyposażył w zmysł wiary i łaskę słowa” (KK 35).
Ich sens jest dziś niezwykle aktualny, bo pozwala myśleć o Kościele jako o miejscu, w którym rola pasterza nie sprowadza się wyłącznie do mówienia i kierowania, a owiec do słuchania i milczenia. W tej perspektywie równie mocno wybrzmiewa wzajemna odpowiedzialność za siebie.
I choć wielu może taki sposób myślenia odbierać w duchu wzbudzania antagonizmów i walki o władzę, to przecież nie taki cel przyświeca papieżowi. Jego intuicje duszpasterskie zwracają uwagę na cechy, jakimi powinny się charakteryzować relacje wewnątrzkościelne. Być może dlatego, że choć od lat obecne w teologii, dotychczas nie były wystarczająco wykorzystywane.
Oceń