Ostatnie dni Jezusa
1 Sm 3,3b-10.19 / Ps 40 / 1 Kor 6,13c-15a / J 1,35-42
Jezus przechodzi w milczeniu obok Jana Chrzciciela i jego uczniów. Są uważni na słowa swojego pierwszego mistrza, kiedy wskazuje na Jezusa, dwakroć mówiąc, że to jest „Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”. Jan nie każe im iść za Jezusem, Jezus też do tego nie namawia. Ale uczniowie Chrzciciela pytają Go: „Gdzie mieszkasz?”. Co więcej, Rabbi swoją odpowiedzią zaprasza, by poszli za Nim.
Niezwykłość tej sceny powinna przekonać, że jak zwykle u Jana chodzi o coś więcej niż o roboczą notatkę z pierwszego spotkania. Otóż w Księdze Przysłów czytamy o Mądrości, która była u Boga przed stworzeniem świata, a teraz mieszka wśród ludzi:
„Błogosławiony ten, kto mnie słucha, kto co dzień u drzwi moich czeka, by czuwać u progu mej bramy, bo kto mnie znajdzie, ten znajdzie życie i uzyska łaskę u Pana” (Prz 8,34–35).
Dla uczniów formowanych już przez słowo Boże było jasne, że aby poznać Mądrość, trzeba z Nią zamieszkać, jeść z Nią posiłek, żyć z Nią, poślubić Ją. Nie wystarczy liczyć wykładowe godziny, przyswoić sobie pewne treści. Polskie „mieszkać” i „trwać w” greka oddaje tym samym słowem. Poznać, gdzie mieszka Jezus, to poznać, że mieszka w nim Duch Święty (J 1,32). Potem zamieszka i w uczniach (J 14,17), wreszcie sam Jezus wraz z Ojcem ma mieć w nich mieszkanie (J 14,23).
Przyprowadzenie Piotra nie pozostawia złudzeń, do kogo należy inicjatywa. Choć Andrzej mówi bratu „Znaleźliśmy Mesjasza” (J 1,41), to raczej oni zostali znalezieni. Zanim Piotr otworzy usta, Jezus udowodni, że nie tylko zna jego obecne imię, ale i to przyszłe, związane z misją, o której ten nie ma jeszcze pojęcia. Mądrość sama dobiera sobie uczniów. O dziesiątej godzinie, kiedy dzień już się nachyla, Mądrość zaprasza do siebie. Uczniowie pójdą i zobaczą. Zobaczą i znaki, i Nauczyciela, który obmyje im stopy, i Baranka Bożego w dzień Paschy.
Jesteśmy uczniami Jezusa, kiedy uczymy się Jezusa. Tylko wtedy wiemy, kim jest nasz Nauczyciel, kiedy pragniemy tego, czego On pragnie, kiedy kochamy, tak jak On kocha. Wtedy Nauczyciel w nas mieszka, a my w Nim.
Oceń