Pierwszy i Drugi List do Tesaloniczan
mija pięćdziesiąt lat od publikacji encykliki Humanae vitae papieża Pawła VI. Od chwili jej wydania trwa nieustająca debata na temat jej przesłania. Zaangażowani są w nią zarówno katolicy, jak i niekatolicy, zawodowi teologowie, jak i zwykli zjadacze chleba. Każda ze stron sporu ma swoje argumenty. Czy papież miał rację, twierdząc, że każdy akt małżeński musi być otwarty na przekazywanie życia i zabronione jest jakiekolwiek działanie o charakterze antykoncepcyjnym? Czy takie stawianie sprawy nie straciło dziś na aktualności i czy nie należałoby go zweryfikować, odnosząc się do współczesnej wiedzy medycznej i psychologicznej? A co z bliskością fizyczną, która ma umacniać jedność małżonków, zapewniając trwałość związku? Jak mają się odnieść do papieskiego nauczania pary, które mają obiektywne problemy ze stosowaniem naturalnych metod planowania rodziny? A co w takim razie z ochroną życia i sprzeciwem wobec aborcji? Co z niechcianymi ciążami, a co z wolnością wyboru i samostanowieniem? Lista wzajemnych zarzutów nie ma końca, co pokazuje, jak delikatny i ważny jest temat seksualności i moralności. Jak istotne jest przypominanie, że katolicka etyka seksualna to nie bezduszny zbiór zakazów, ale pozytywna propozycja pomocna w budowaniu relacji. Dlatego tak konieczne jest przełamywanie upraszczających schematów w myśleniu o Kościele, którego główną racją istnienia nie jest reglamentowanie wiernym dostępu do seksu, jak często zdają się mówić złośliwi.
Zapraszam więc do lektury lipcowego numeru „W drodze”, w którym autorzy wywodzący się z różnych środowisk i tradycji myślenia szukają recepty na szczęśliwą miłość w czasach pigułki.
Oceń