Pierwszy List do Koryntian
2 Krl 4,42-44 / Ps 145 / Ef 4,1-6 / J 6,1-15
Rozmnożenie chleba jest zapowiedzią Eucharystii. To pierwsza myśl, którą rodzi we mnie dzisiejsze Słowo. Tak jak chleb ziemski karmi ludzkie ciała, tak Chleb niebieski nasyca nasze dusze. Nie chodzi tu jednak tylko o rodzaj pokarmu. Wydawać by się mogło, że aby nasycić rzesze ludzi, trzeba mieć tysiące koszy z chlebami. Zarówno Ewangelia, jak i pierwsze czytanie pokazują nam jednak, że liczba nie jest aż tak istotna. To zaś możemy odnieść do wielu przestrzeni naszego życia i naszych potrzeb, które mogą się nam wydawać olbrzymie i wręcz niezaspokajalne. Na nasze potrzeby duchowe Bóg już odpowiedział i stale odpowiada w Jezusie Chrystusie, zwłaszcza poprzez sakramenty. Okazuje się jednakże, że chce On równie hojnie odpowiadać na nasze potrzeby materialne, nawet te najprostsze, jak głód. Nie wymaga przy tym, abyśmy byli stuprocentowo zabezpieczeni na wszelki wypadek. Dużo ważniejsza bowiem niż ilość środków, którymi możemy się posłużyć, jest nasza wiara. Słowo to stawia nam więc pytanie: „Czy wierzysz?”. Wiara jest odpowiedzią na objawienie dane przez Boga, na Jego Słowo, Jego obietnice, na Niego samego – Boga, który daje nam Siebie. Wiara jest jednak również jakoś policzalna. Można mieć jej więcej albo mniej. Słowo to pyta nas zatem również o to, czy nie boimy się przyjść do Chrystusa z taką wiarą, jaką mamy. Czasem większą, czasem bardzo malutką. A może właśnie ta niewiara nas zwycięża i zamyka na rozmnożenie chleba? Panie Jezu Chryste, w Twoje imię wyrzekam się niewiary i proszę Cię, przymnóż mi wiary!
Oceń