Drugi List do Koryntian
kto z nas nie czuł się kiedyś skrzywdzony? Dorośli cierpiący z powodu złego traktowania ich przez rodziców w dzieciństwie. Kobiety pokrzywdzone przez ojców czy mężów nadużywających alkoholu. Nasze relacje i miłości, które chcemy, by były najpiękniejsze i wyjątkowe, nieraz przemieniają się w istny koszmar z powodu doznanego upokorzenia i wykorzystania. My sami niejednokrotnie, patrząc na historię swojego życia, traktujemy się surowo i bez wybaczenia, obwiniając się za popełnione błędy, które „nie miały prawa się zdarzyć”.
Krzywda zawsze boli. Często żyjemy z nią latami, otwierając drogę sączącej się w nas nienawiści. Ojciec Jacek Prusak w wywiadzie, który otwiera ten numer „W drodze”, słusznie zauważa, że „jeśli zrezygnujemy z przebaczenia, to pozostaje nam zrobienie ze świata wielkiego zakładu poprawczego z karą dożywocia albo nihilizm z zasadą róbta co chceta”. Nie chodzi tu więc chyba o naiwność, tylko o odkrycie w sobie tej postawy, którą nazywamy „wyobraźnią miłosierdzia”, tak wobec siebie, jak i innych.
Oddajemy do rąk Czytelników powiększony objętościowo, adwentowo-świąteczny numer „W drodze”, w którym dużo miejsca poświęcamy uzdrowieniu naszych relacji i uczuć, z całą świadomością tego, że jak pisał Herbert, „najtrudniejszego kunsztu – odpuszczania win”, uczymy się całe życie. Mamy nadzieję, że lektura naszego miesięcznika choć trochę przyczyni się do lepszego przeżycia rodzinnego spotkania przy wigilijnym stole.
Za życzenia niech posłużą słowa Jerzego Sosnowskiego, którego wigilijną refleksję nad Wcielonym Słowem znajdą Państwo wewnątrz numeru: „Skoro się urodził, to i ogień może skrzepnąć, i blask ściemnieć, a Nieskończony mieć granice. Logika naszego świata nie jest ostatecznym słowem. Ostatecznym słowem jest Logos. Jest, musi być”. Czego nam wszystkim życzę.
Oceń