Triduum Paschalne. Przewodnik
Dz 14,21-27 / Ps 145 / Ap 21,1-5a / J 13,31-33a.34-35
Niekonwencjonalne rozwiązania, pomysły, kreatywność to poszukiwane w naszych czasach umiejętności. Stajemy na głowie, spoglądamy z różnych perspektyw, robimy burze mózgów i… dobrze, jesteśmy dziećmi Bożymi w świecie rozwijającym się tak szybko, że aż trudno nadążyć.
Również w życiu uczniów Chrystusa dokonało się prawdziwe trzęsienie ziemi, gdy Pan Jezus przeszedł przez śmierć i żywy posłał ich, aby byli świadkami zmartwychwstania. Ta zmiana jest nieporównywalna z żadną inną, a co zaskakujące, uczniowie odnajdują się w niej doskonale. Dzieje Apostolskie opisują, jak Paweł i Barnaba odważnie i dynamicznie głoszą Ewangelię w zupełnie nowych dla siebie miejscach – Listrze, Ikonium, Antiochii, a następnie do nich wracają, aby umocnić braci w wierze. Choć Listra okazała się zupełną porażką ewangelizacyjną, uczniowie i tak nie mogli się nadziwić, „jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak poganom otworzył drzwi wiary”.
W czym tkwi ich tajemnica? Podpowiedź znajdziemy w słowach Jezusa o nowym przykazaniu miłości wzajemnej: „Po tym rozpoznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13,35).
To jest wewnętrzna siła, która ożywiała twórczość, kreatywność i niekonwencjonalne rozwiązania pierwotnego Kościoła. Ona nie tylko pozwalała odnaleźć się w nowej rzeczywistości, ale po prostu ją tworzyła.
Nie jest dobrym pytaniem dla chrześcijan: Jak nadążyć za zmieniającym się światem? Właściwsze jest inne: Jak usłyszeć, głosić i żyć przykazaniem miłości wzajemnej, przykazaniem, które czyni wszystko nowe?
Oceń