Świętość dana i zadana
Oferta specjalna -25%

List do Galatów

0 opinie
Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 54,90 PLN
Wyczyść

Złota legenda Jakuba de Voragine chodzi za mną od dzieciństwa. Najpierw dlatego, że była przedmiotem rodzinnej dumy. Zajmował się nią i przygotował do wydania mój wuj prof. Marian Plezia, a tłumaczyła ciotka Janka, jego żona. Potem dlatego, że była to pięknie wydana książka, prawdopodobnie pierwsza najładniej wydana książka po wojnie. Mieliśmy taką w domu, próbowałem ją czytać, ale niewiele z tego czytania wychodziło. Złota legenda okazywała się lekturą dość uciążliwą i nużącą.

Wróciłem do niej po latach, w czasie pisania swojego doktoratu, usiłując odczytać zawarte tam wyobrażenia o biskupach w średniowieczu. Wtedy dopiero odkryłem w niej bardzo wiele piękna i szczegółów ważnych dla zrozumienia całego szeregu zjawisk historycznych. Była to jedna z najbardziej wpływowych książek średniowiecza, podręcznik kaznodziejów traktujący o powszechnym powołaniu do świętości, usiłujący zachęcić czytelników i słuchaczy do naśladowania świętych.

Dziś, przygotowując ze studentami trasę pielgrzymki, którą chcemy odbyć jesienią, spostrzegliśmy, że będzie ona przebiegać przez Varazze, miejsce urodzenia Jakuba z Varazze, autora Złotej legendy, dominikanina i biskupa Genui. Znowu zatem pojawił się temat świętości.

Mówiąc o niej, należy tradycyjnie rozróżnić trzy zasadnicze elementy. Po pierwsze: oczyszczenie się duszy ludzkiej przez opanowanie tkwiących w niej na skutek grzechu pierworodnego złych skłonności; po drugie: pełnię rozwoju w tejże duszy cnót teologicznych i kardynalnych, aż po praktykowanie ich w stopniu heroicznym; po trzecie: pośmiertne działanie danej jednostki w społeczności chrześcijańskiej, jaką jest Kościół, w postaci kultu oddawanego świętym przez wiernych oraz łaski Boże otrzymywane za jego pośrednictwem.

Średniowiecze było szczególnie wrażliwe na nadzwyczajne środki pokuty, ascezy podejmowane przez świętych oraz na kult świętych, kult relikwii i nadzwyczajne łaski otrzymywane przez wiernych. Wielkie dzieła umartwienia i pokuty dokonywane przez świętych oraz cuda spełniane na ich prośby przez Boga olśniewały i pociągały, działając na nader prymitywną wyobraźnię średniowiecza. Trzeba dopiero pewnej refleksji i pracy umysłowej, aby umieć odsunąć na bok anachronizmy, naiwności i fantastykę, a w legendzie odnaleźć tę samą zawsze, dziś i w średniowieczu, prawdę o czynnej miłości Boga i bliźniego, która stanowi istotę świętości. Przedmiotem podziwu i naśladowania z naszej strony powinny być w pierwszym rzędzie nie takie czy inne postępki świętych, lecz wielkość miłości, która te postępki natchnęła, a tej miłości legenda średniowieczna daje z reguły barwny, a często piękny i wzruszający wyraz.

Do dziś brzmi w naszych uszach homilia Ojca Świętego błogosławionego Jana Pawła w Starym Sączu podczas kanonizacji bł. Kingi 16 czerwca 1999.

Gdy dziś pytamy, jak uczyć się świętości i jak ją realizować, św. Kinga zdaje się odpowiadać: trzeba troszczyć się o sprawy Pana na tym świecie. Ona daje świadectwo, że wypełnianie tego zadania polega na nieustannym staraniu o zachowanie harmonii pomiędzy wyznawaną wiarą a własnym życiem. Dzisiejszy świat potrzebuje świętości chrześcijan, którzy w zwyczajnych warunkach życia rodzinnego i zawodowego podejmują swoje codzienne obowiązki; którzy pragnąc spełniać wolę Stwórcy i na co dzień służyć ludziom, dają odpowiedź na Jego przedwieczną miłość. Dotyczy to również takich dziedzin życia jak polityka, działalność gospodarcza, społeczna i prawodawcza. Niech i tu nie braknie ducha służby, uczciwości, prawdy, troski o dobro wspólne nawet za cenę wielkodusznej rezygnacji ze swego, na wzór świętej księżnej tych ziem! Niech i w tych dziedzinach nie zabraknie pragnienia świętości, którą zdobywa się przez kompetentne, służebne działanie w duchu miłości Boga i bliźniego.

Powszechne powołanie do świętości w Kościele było doniosłym zagadnieniem soborowym… Dzisiaj staje się naszym problemem. Wielu młodych dopomina się o pełny wymiar swojego człowieczeństwa.   

Świętość dana i zadana
Jan Góra OP

(ur. 8 lutego 1948 w Prudniku – zm. 21 grudnia 2015 w Poznaniu) – Jan Wojciech Góra OP, dominikanin, prezbiter, doktor teologii, duszpasterz akademicki, rekolekcjonista, spowiednik, prozaik, twórca i animator, organizator Dni Prymasowskich w Prudniku i Ogólnopolskiego Spotka...

Produkt dodany do koszyka

Zobacz koszyk Kontynuuj zakupy

Polecane przez W drodze