Długo się zastanawiałem, jak napisać o tej książce. To jasne, że publikacja Lindy i Josepha Nicolosich wywoła zadymę, bo mówi o problemach niepopularnych: związki gejowskie są nietrwałe i cechują się niewiernością, osoby zmieniające płeć nie rozwiązują swych problemów i dalej są nieszczęśliwe, a liczba osób homoseksualnych w Stanach Zjednoczonych to około 3 proc. całego społeczeństwa, choć „pijar” zdaje się mówić zupełnie coś innego. Dziecko a skłonności homoseksulane. Poradnik dla rodziców to kij w mrowisko współczesnej kultury obyczajowej. Za tę książkę małżeństwo Nicolosich spłonie zapewne na wirtualnym stosie. Jednak w głębi serca wiesz przecież, że mówią to, co myślisz. Aby podjąć z nią dyskusję, należy pamiętać o dwóch rzeczach: ta książka jest dla rodziców, którzy mają syna. Mam dwóch synów. Mogę pisać o tej książce, bo jestem ojcem.
Dlaczego jest tak, jak jest
Fundamentem tej książki jest zdanie: Nikt nie udowodnił, że rodzimy się homoseksualni. Nauka nie dysponuje dowodem wskazującym na istnienie homoseksualnego genu. Orientacja homoseksualna nie jest nam dana w kodzie genetycznym – zależy od czynników biologicznych, społecznych i rodzinnych, a zostaje wzmocniona w efekcie wyborów określających styl życia. Psycholodzy Nicolosi w oparciu o swoją wieloletnią pracę terapeutyczną mówią wprost: nikt nie urodził się homoseksualny, homoseksualni stajemy się później. Ten proces można zaobserwować, można też nad nim pracować.
Nasza kultura utrudnia rodzicom określenie, czy rozwój płciowy dziecka jest prawidłowy, czy nie. Gdy pytamy: „Czy chcesz, aby twoje dziecko było homoseksualistą?”, odpowiedź rodzica, ta naturalna, płynąca prosto z serca brzmi: nie. Współczesna kultura będzie przekonywać, że dziecko przejawiające skłonności homoseksualne takie się urodziło, a rodzice mogą jedynie to zaakceptować. Odebrano rodzicom pewność, co robić w tej sytuacji. Odebrano intuicję, która mówi, że coś niedobrego dzieje się z moim dzieckiem. W chwili, gdy kultura będzie przekonywać, że dziecko takie się właśnie urodziło, Nicolosi mówią, aby wyruszyć po swoją męskość.
Podróż w świat męskości
Psycholodzy i antropolodzy coraz częściej wspominają o problemach z afirmacją męskości. I rzeczywiście, kultura zdaje się oferować nam tylko dwa typy mężczyzn: brutalnego i narcystycznego „maczo” albo zniewieściałego i wrażliwego cherlaka. Obydwa trącą karykaturą. Niemniej pytanie z piosenki „Gdzie ci mężczyźni” jest coraz bardziej aktualne. Matki rodzą chłopców, ale to ojcowie wychowują mężczyzn. Droga do męskości wiedzie przez oderwanie się od
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
.jpg)
Oceń