Rozgrywający się w scenerii łódzkich podwórek film Droga Aleksandry Pulińskiej jest nowomedialną interpretacją drogi krzyżowej. Składa się z piętnastu stacji, którym przyporządkowane zostały rzeczowniki uniwersalizujące wydarzenia męki Pańskiej: odrzucenie, decyzja, przeciwności, bezpieczeństwo, obecność, ukojenie, zagubienie, krótkowzroczność, wyczerpanie, obnażenie, zatrzymanie, przekroczenie, oczekiwanie, nadzieja i pewność.
Stacja pierwsza. Jest noc. Kamera ostrożnie wchodzi na teren betonowego podwórka i zaczyna się powoli zbliżać do jednej ze ścian. Natychmiast pojawia się na niej cień postaci – najpierw jego powiększony fragment – który pomniejsza się i konkretyzuje (jest to efekt oddalania się postaci od źródła światła usytuowanego poza kadrem). Po chwili
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Oceń