Pierwszy i Drugi List do Tesaloniczan
Dz 12,1-11 / Ps 34 / 2 Tm 4,6-9.17-18 / Mt 16,13-19
Pan Jezus pyta swoich uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”. Apostołowie udzielają różnych odpowiedzi. Jednak za chwilę Jezus stawia kolejne pytanie: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Tym razem głos zabiera jedynie Piotr, który nie tylko odpowiada, ale jednocześnie wyznaje swoją wiarę w Jezusa jako Mesjasza. Gdy Piotr odkrywa prawdę o Jezusie, wówczas Jezus objawia Piotrowi prawdę o jego tożsamości i szczególnym powołaniu.
Szaweł też wiedział, kim jest Jezus. Wiedział, ponieważ inni mu o Nim powiedzieli. Tak było do czasu, kiedy sam spotkał Chrystusa w drodze do Damaszku, a nie wiedząc, że to On, pytał: „Kto jesteś, Panie?” (Dz 9,5; 26,15). Od tej pory Paweł już naprawdę wiedział, kim jest Jezus, nie dlatego, że słyszał o Nim od innych, ale dlatego, że Go osobiście poznał i Mu uwierzył. Paweł, poznając prawdę o Chrystusie, dzięki Niemu odkrył też prawdę o sobie i swoim wybraniu i od tej pory jego życie stało się udziałem „w dobrych zawodach”.
Piotr i Paweł spotkali Jezusa, ale przede wszystkim uwierzyli Jego słowom, a swoim życiem potwierdzili wiarę w Niego. Chrystus odkrył przed nimi ich prawdziwe powołanie – misję, do której zostali wezwani. Nie byłoby to możliwe, gdyby obaj apostołowie poznawali Jezusa przez pryzmat tego, co inni o Nim myśleli, mówili, sądzili. Osobiste spotkanie i poznawanie Chrystusa sprawia, że nie tylko coraz bardziej odkrywam Go w swoim życiu, lecz coraz bardziej odkrywam też siebie i to, do czego naprawdę jestem przez Niego wezwany.
Oceń