Liturgia krok po kroku
Dz 6,1-7 / Ps 33 / 1 P 2,4-9 / J 14,1-12
O przewrotności kalendarza! Za kilka dni Wielki Tydzień, a tu trzeba rzucić się do przodu i napisać komentarz na niedzielę, która kończyć będzie nieomal okres wielkanocny. Po wygłoszeniu kilku serii wielkopostnych rekolekcji czuję się wyjałowiony z kaznodziejskiej weny. Na szczęście przez św. Tomasza z Akwinu trafiam na kazanie św. Augustyna do dzisiejszej Ewangelii, tak piękne, że chętnie ustąpię mu miejsca. Niech przemówi za mnie:
„Każdy człowiek pożąda prawdy i życia, lecz nie każdy znajduje drogę… Chrystus, który zawsze trwa w Ojcu jako prawda i życie, przyjmując ludzką naturę stał się drogą. Idź przez człowieka, a dojdziesz do Boga… Nie namawiam cię do szukania drogi, bo ona sama przyszła do ciebie: wstań i ruszaj. Maszeruj nie za pomocą nóg, tylko obyczajów. Wielu bowiem umie używać nóg, lecz nie obyczajów. Inni znowu, wprawdzie biegną dobrze, ale za to obok drogi. Spotykasz czasem ludzi żyjących porządnie, którzy jednak nie są chrześcijanami… Byliby bezpieczniejsi, gdyby odnaleźli drogę i trzymali się jej: wtedy i dobrze będą biec, i nie zabłądzą. Teraz bowiem, choćby najlepiej biegli, jakaż szkoda, że nie trzymają się drogi! Lepiej jest bowiem, kulejąc iść po właściwej ścieżce, niż dzielnie błąkać się po bezdrożach” (Sermo 141, PL 38, 777–778).
„Idź przez człowieka, a dojdziesz do Boga”. Słowa Augustyna wywołują z pamięci inne słynne zdanie: „Człowiek jest drogą Kościoła”. Czy jednak nie zamieniliśmy teologicznej wizji św. Jana Pawła II na jakiś płytki humanizm? Papież pisał: „Człowiek, tak jak jest »chciany« przez Boga, tak jak został przez Niego odwiecznie »wybrany«, powołany, przeznaczony do łaski i do chwały, to jest właśnie człowiek »każdy«… człowiek w całej pełni tajemnicy, która stała się jego udziałem w Jezusie Chrystusie” (RH III,13). Tak, człowiek jest drogą Kościoła, ale tylko dlatego, że drogą ku prawdzie i życiu stał się dla wszystkich Człowiek, Jezus Chrystus.
Oceń