Rzadko kiedy byłem pytany o to, czego ja chcę i czy umiem przewidzieć konsekwencje moich wyborów. Mama nie zostawiła mi powietrza i miejsca, by moje pragnienia i pasje mogły się zrealizować.
Moja mama wyrządziła mi krzywdę. Wszystko jednak w tej historii jest jak sen. Na pierwszy rzut oka wydaje się bowiem, że nic strasznego się nie wydarzyło. A nawet przeciwnie: pełno było w tej relacji troskliwego dobra, ciepła i miłości. Dlatego pierwsze zdanie jest dla mnie jak twardy kamień w bagnie wspomnień. Utrzymuje mnie w trzeźwej ocenie sytuacji i ocala moją godność. Ktoś mnie źle potraktował – nie tak, jak powinien. I zostawił w moim wnętrzu, a także w mojej powierzchowności, wiele dowodów swojej zbrodni. Już rozumiem – tysiące złotych wydane na wieloletnią terapię nie poszły na marne – że trudno osądzić matkę, bo jest tą, w której intuicyjnie szukam bezpieczeństwa i ciepła. Ten konflikt rozgrywa się na wielu poziomach mojego życia. Jest jak wspólny mianownik wszystkich moich wyborów, emocji i zachowań. Różne wyboje na życiowej drodze sprawiły, że chwilowo dzielę z mamą codzienność. Spróbuję napisać o moim doświadczeniu tej frustrującej relacji.
Stan faktyczny
Jestem najmłodszym dzieckiem moich rodziców. Urodziłem się, gdy obydwoje byli już, jak to się mówi, nie pierwszej młodości. Początki mojego życia to wczesne lata osiemdziesiąte na przeciętnym podkarpackim osiedlu wybudowanym dekadę wcześniej. Mama była kierowniczką w laboratorium chemicznym, a tata szarym księgowym. Utarło się, że tylko starszemu rodzeństwu przysługiwało miano „dzieci”. Ja zawsze byłem Andrzejkiem czy po prostu Jędrusiem. Więc były dzieci i Jędruś. Zdrobnienia do dziś rozmiękczają nasze kanciaste relacje: „mamusia”, „tatuś” nie wy
Zostało Ci jeszcze 85% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń