Antoni Gaudí: Boży architekt
Kazimierz Mrówka, Filozoficzny sens przebaczenia, wyd. Biblos, seria „Religioni et Litteris”, Tarnów 2008
Dlaczego bolą nas dziś tak bardzo zakłamania lub przemilczenia polskiej historii u naszych sąsiadów, zwłaszcza w sprawach, które wciąż jeszcze krwawią, takich jak nazistowskie obozy koncentracyjne, powojenne represje i przesiedlenia, łagry, Katyń i Miednoje? Czy w imię nierozdrapywania ran i politycznej poprawności można o nich zapomnieć? Czy przebaczenie w takim wypadku będzie możliwe?
Choćbyśmy dystansowali się od tego problemu w wymiarze historycznym, wcześniej czy później i tak przyjdzie nam się zmierzyć z tematem przebaczenia w naszym życiu. Gdy losowe doświadczenie postawi nas w roli ofiary, trudno będzie w takim wypadku o ucieczkę. Co wtedy? Czy znajdziemy jako chrześcijanie siłę, aby przebaczyć, i to siedemdziesiąt siedem razy, czyli zawsze? Przebaczyć, gdy rozum się buntuje, całe „ja” woła o zemstę i bezduszny wyrok, choć na chwilę dający satysfakcję i czyniący zadość sprawiedliwości, a tylko cichy, nieśmiały głos serca mówi, że istnieje coś więcej, co wznosi się ponad zastaną krzywdę? Wreszcie czy można przebaczyć coś po ludzku nieprzebaczalnego? Nie są to łatwe pytania i trudno znaleźć na nie gotowe odpowiedzi, lecz życie nieraz stawia je przed nami i nie pozwala pozostać obojętnymi. Próbę zmierzenia się z takiego rodzaju pytaniami podejmuje doktor filozofii Kazimierz Mrówka w swojej nowej książce Filozoficzny sen przebaczenia. Jest to jedyne dzieło w literaturze polskiej tak wszechstronnie opisujące problem przebaczenia, rozpatrywanego od strony religijnej, psychologicznej, prawnej, społecznej, w końcu filozoficznej. Choć punktem wyjścia rozważań autora jest filozoficzna refleksja rozumowa, to Kazimierz Mrówka dochodzi do wniosku, że ostatecznym usprawiedliwieniem przebaczenia jest bezinteresowna miłość, która jest skandalem dla rozumu i nie mieści się w bezosobowych, utylitarnych wyrokach prawa. Mając przed oczami ten ideał przebaczenia i wykluczając jednocześnie różne formy jego banalizacji, takie jak negacja krzywdy, zapomnienie, przyzwolenie na zło, obojętność czy postawa faryzejska, autor usiłuje osadzić przebaczenie w konkretnych realiach ludzkiego życia, niejednokrotnie naznaczonego ludzkim cierpieniem w wymiarze osobistym i społecznym.
Klarowność przekazanej myśli, obficie zilustrowanej przykładami z życia i literatury, czyni z tej książki pozycję dostępną dla szerokiego grona czytelników. Zachęcam do lektury.
Oceń