Rozmawiałem niedawno z koleżanką, która zarzuciła mi, że zbyt często powołuję się na Boże przykazania. Przekonuje mnie, że po przyjściu Chrystusa Dekalog nie jest już dla nas tak istotny, ponieważ liczy się przede wszystkim przykazanie miłości Boga i bliźniego. Zasugerowała, że nadawanie zbyt dużej rangi przykazaniom jest niefortunne, ponieważ zabija spontaniczność miłości, osłabia zdolność do duchowego rozeznawania i czyni nas niewolnikami Prawa. Czy ma rację?
Z całą pewnością nie ma racji. W przytoczonej opinii panuje chaos, który koniecznie powinniśmy uporządkować, jeśli chcemy uniknąć zniekształcenia orędzia Ewangelii. Myślę, że ten zamęt wynika co najmniej z trzech powodów:
– fałszywego rozumienia stosunku Starego Prawa do Nowego,
– niekiedy uzasadnionej obawy, że wypełnianie Dekalogu może być rozumiane jako „zarabianie na zbawienie dobrymi uczynkami”,
– fałszywego przeciwstawiania Dekalogu przykazaniu miłości Boga i bliźniego.
W mojej odpowiedzi przyjrzę się bliżej pierwszemu i trzeciemu twierdzeniu.
Czy Chrystus zniósł Dekalog?
Pierwszą przyczyną obniżania rangi Dekalogu jest błędne postrzeganie stosunku Starego Prawa do Nowego. Otóż tradycyjnie w Kościele najważniejsze wskazania Starego Testamentu dzieli się na trzy grupy: 1. Przykazania obrzędowe; 2. Przykazania sądownicze oraz 3. Przykazania moralne. W Torze, a zatem w Pięcioksięgu, te trzy grupy przykazań stanowią nierozdzielną jedność, mimo to chrześcijanie, zastanawiając się nad stosunkiem ogłoszonego przez Chrystusa Nowego Prawa miłości i łaski do przepisów Starego Prawa, doszli do przekonania, że można zaproponować pewną ogólną zasadę, według której Nowe Prawo wypełniło Stare. (Niestety, zasada ta była często rozumiana nazbyt upraszczająco). Głosi ona, że Nowe Prawo – dar Chrystusa – które jest prawem miłości, łaski i wolności, wyzwala chrześcijan od zachowywania przepisów obrzędowych i sądowniczych, jeśli chodzi zaś o przykazania moralne, to w żadnym razie nie ulegają one w Nowym Prawie przedawnieniu! Wręcz przeciwnie, Nowe Prawo potwierdza ich trwałe znaczenie, chociaż jako prawo miłości i łaski nie tylko je powiela, ale również wypełnia, przekracza i udoskonala. Innymi słowy, Stare Prawo ma się do Nowego Prawa jak niedoskonałe i niepełne do doskonałego i zupełnego, nie zaś jak błędne do prawdziwego. Bardzo pięknie uczy o tym Katechizm Kościoła katolickiego, którego dłuższy fragment tu przytoczę:
„Prawo ewangeliczne wypełnia przykazania Prawa. Kazanie na G
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
.jpg)
Oceń