Pokora jest bardzo wąską szczeliną między dwoma światami: z jednej strony jest to świat mojego grzechu, z drugiej zaś nowego życia, które zstępuje od Boga. Pokora pozwala je zobaczyć.
Wiele osób rezygnuje z sakramentu spowiedzi, twierdząc, że w żaden sposób nie przekłada się on na zmianę w ich życiu – stare grzechy powracają szybciej, niż można by się tego spodziewać. Co zrobić, by powracające grzechy nie przesłoniły nam pełnego Bożej mocy sakramentu i ukrytej w nim nadziei? Skupiając się wyłącznie na naszych upadkach, tracimy z oczu inne, niesłychanie ważne rzeczy, które dzieją się w nas przy tej okazji. To, czego potrzebujemy, by wytrwać przy miłosierdziu, wciąż podobnie grzesząc – zajmuje niewielką przestrzeń. Jest jak wąska szczelina w skale. Ta przestrzeń to pokora – to właśnie tu przychodzi do nas Pan, zapraszając do głębszego nawrócenia. Będzie ono Jego dziełem, ale zaproszeni jesteśmy, by wciąż stawać w tym miejscu przed Nim.
Szczelina przepaści
Ten obraz pojawia się w Biblii w wielu miejscach. Na przykład wtedy, gdy Mojżesz zwraca się do Boga z gorącym wołaniem: „Spraw, bym ujrzał Twoją chwałę!” (Wj 33,18). Jest to zaskakująca prośba. Pada w trakcie rozmowy Mojżesza z Panem, kiedy ten prosi Boga, by mógł poznać Jego zamiary. Nie otrzymuje odpowiedzi. Zamiast tego Bóg składa obietnicę. „Jeśli Ja osobiście pójdę, czy to cię zadowoli?” (Wj 33,14). Okazuje się, że Mojżesz potrzebuje nie tyle wiedzy, ile bliskości Pana. W tym właśnie momencie – jakby zachęcony obietnicą – Mojżesz pragnie jeszcze więcej: oglądania chwały Bożej. „Gdy przechodzić będzie moja chwała, postawię cię w rozpadlinie skały i położę rękę moją na tobie, aż przejdę” (Wj 33,22). Szczelina przepaści staje się miejscem spotkania grzesznego stworzenia z pełnym blasku i wiecznego piękna Stwórcą i Wyzwolicielem.
Drugie miejsce wprowadza w metaforykę miłosną. W Pieśni nad Pieśniami oblubieniec woła do swojej ukochanej: „Gołąbko ma, ukryta w zagłębieniach skały, w szczelinach przepaści, ukaż mi swą twarz, daj mi usłyszeć swój głos! Bo słodki jest głos twój i twarz pełna wdzięku” (Pnp 2,14).
Pęknięcie w skale, szczelina, to miejsce, w którym rodzi się bliskość i więź. To pęknięcie znamionuje niepowstrz
Zostało Ci jeszcze 85% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
.jpg)
Oceń