Wykrzyczałam Panu Bogu moją złość, wypłakałam żal, oddałam bezradność, przyznałam się do pychy, błagałam na kolanach o wiarę dla moich dzieci. Dziesiątki razy myślałam o tym, gdzie zawaliłam, gdzie popełniłam błąd. Ale wciąż mam nadzieję.
Powiedział: Nie pójdę z wami do kościoła. Zabolało mnie. Dzielnie przyjmowałam jego młodzieńczy bunt, obrażanie się, fochy. To wszystko, na co rodzic musi być przygotowany.
Czasem próbował, na ile może przekroczyć wyznaczone granice. Ale tak naprawdę nigdy nie przekraczał ich za bardzo. Aż nagle powiedział coś, na co nie byłam przygotowana. Nie wiedziałam, co zrobić.
Dobrze pamiętam ten dzień. To była niedziela. Mieliśmy trudną rozmowę o obowiązkach w domu i w szkole, sprawdzianach, stopniach i odpowiedzialności za podjęte zobowiązania. Mówiliśmy o tym, że liczy się dane słowo, że trzeba poważnie traktować to, czego się podjęliśmy. Przy obiedzie siedział obrażony, nie odzywał się. Wiedziałam, że minie kilka godzin i mu przejdzie – zawsze tak było. Nie nosił w sobie długo złości. Kiedy po południu zaczęliśmy się zbierać do kościoła, on dalej siedział u siebie w pokoju. Mówiłam, że za chwilę wychodzimy, że robi się późno, że trzeba już iść. I wtedy właśnie powiedział te słowa. A raczej wykrzyczał: Nie pójdę z wami do kościoła! Próbowałam z nim rozmawiać, negocjować, przekonywać. Czułam, że jest na nas zły i że właśnie w ten sposób chce nas ukarać. Dobrze wiedział, że to nas zaboli. To była pierwsza niedziela, kiedy nie poszedł na mszę świętą.
Droga
Od ponad dwudziestu lat jestem mamą. Mam dwóch synów. Jestem mamą szczęśliwą, co nie znaczy, że wychowywanie dzieci było zawsze łatwe. Ale też śmiało mogę powiedzieć, że wiele problemów, z którymi boryka się niejedna rodzina, nas ominęło.
Rodzicielstwo było dla mnie i dla mojego męża czymś, czego bardzo pragnęliśmy i na co czekaliśmy. Nie goniliśmy za pieniędzmi, nie spełnialiśmy się, robiąc wielkie kariery. Rodzina była dla nas zawsze najważniejsza. Spędzaliśmy z naszymi dziećmi bardzo dużo czasu, wyjeżdżaliśmy na wakacje, organizowaliśmy z zaprzyjaźnionymi rodzinami weekendowe wypady za miasto, lubiliśmy czytać razem książki na głos, chodziliśmy do kina, do teatru i do muzeów. Razem z dziećmi chodziliśmy też do kościoła.
Gdy chłopcy byli mali, uczestniczyliśmy w mszac
Zostało Ci jeszcze 85% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń