Zapewne lepiej brzmiałoby w oryginale: J’accuse! Byłoby nie tylko bardziej europejsko, ale też bardziej elitarnie. Ale ze mnie żadna elita. Nie mówię po francusku, nie nazywam się Emil Zola, nie piszę listu otwartego do prezydenta republiki francuskiej, a mój...

„Jest we mnie duże zniechęcenie i chyba powoli tracę nadzieję, że droga, którą sobie obraliśmy w naszej grupie skrzywdzonych, jest rzeczywiście słuszna. Być może popełniliśmy błąd, że za bardzo uwierzyliśmy w ludzi i w to, że szczerość z naszej strony spowodu...

Dwa miesiące od jego wyboru, a wrażenie takie, jakby – poza byciem papieżem – nic innego w życiu nie robił. W obowiązki człowieka, któremu powierzono troskę – bynajmniej nie tylko duchową – o prawie półtora miliarda ludzi, wszedł z niesamowitą naturalnością, ...

Spośród tekstów pisanych w bólu zaraz po katastrofie smoleńskiej najbardziej poruszył mnie ten opublikowany w „Rzeczpospolitej”, autorstwa Zdzisława Krasnodębskiego, zatytułowany Już nie przeszkadza. Napisany w bardzo osobistym i emocjonalnym tonie pokazywał,...

Parę lat temu – jeszcze przed pandemią i przed wojną – razem z nauczycielami naszej szkoły w Tomsku przyleciałem do Polski na bodajże dziesięciodniową służbową wycieczkę. Chodziło przede wszystkim o zapoznanie ich ze sposobem działania jezuickich szkół w Gdyn...

W ciągu ponad czterdziestu lat życia w Towarzystwie Jezusowym przeżyłem bardzo wiele odejść z zakonu. Nie piszę, że „za mojej bytności w Towarzystwie wielu współbraci odeszło z zakonu”. Nie, to nie odzwierciedlałoby pełnej prawdy. Ja te odejścia przeżyłem. Os...

W zeszłym miesiącu w katedrze w Nowosybirsku wyświęcono na biskupa pomocniczego naszego współbrata – pochodzącego z Niemiec i od czternastu lat pracującego w Rosji ojca Stephana Lipke. To u nas rzadkość. Nawet to, że obecny papież jest jezuitą, niczego tu nie...

Termin jest na tyle archaiczny, że nie obejdzie się bez dodatkowych wyjaśnień. A żeby wszyscy mogli je zrozumieć, to zajrzyjmy do Wikipedii: „Pocztówka dźwiękowa – odmiana płyty gramofonowej produkowana w Polsce i krajach bloku socjalistyc...

Ojciec kapelan Wojciech ze Ziółkowic, kapłan Towarzystwa Jezusowego (vulgo jezuita) do Jaśnie Wielmożnego Pana Hetmana Koronnego. Jaśnie Wielmożny Panie Hetmanie, w pierwszych słowach mojego listu nisko się Waszej Miłości kłaniam i wprost z mego chutoru...

Ponoć od momentu wcielenia nie ma w życiu ludzkim takiej sytuacji, w której Pan Bóg nie byłby obecny, w której by nam nie towarzyszył, prawda? Takie jest nasze przekonanie. Jednak życie weryfikuje nasze przekonania. Zderza je z rzeczywistością i to zderzenie ...

Od wielu lat w ostatnią sobotę września niezmiennie wyrusza z Tomska, ale po raz pierwszy było aż tak wielu uczestników: dwieście trzydzieści osób. Oprócz tomskich parafian byli jeszcze goście z różnych zakątków Rosji. Przyjechali nie tylko z położonych nieda...

Znajduje się w samym centrum miasta. Położony na wzgórzu – kilkadziesiąt metrów od miejsca, gdzie w 1604 roku został założony Tomsk – jest obiektem często odwiedzanym przez mieszkańców, a jego charakterystyczna, klasycystyczna bryła na trwałe wpisała się w mi...

To był ostatni seans. W małym kinie przy krakowskim Rynku oprócz mnie były jeszcze cztery osoby. Siadłem w drugim rzędzie. Dobrze zrobiłem. Dzięki temu przede mną nie było nikogo, kto obracając się w moją stronę, mógłby zobaczyć, jak płaczę. Choć to nie był t...

Lubię gotować. Zawsze lubiłem. Nawet wtedy, kiedy w poszarzałych od biedy i upokorzenia siermiężnych czasach PRL-u nie za bardzo było co gotować, bo reglamentowana była nie tylko wolność, ale i wszystko inne. Jeszcze w podstawówce – oprócz chodzenia do piwnic...

„Jeśli ktoś miał odwagę powiesić krzyż, to niech ma teraz odwagę przyjść do mnie i przyznać się” – powiedziała na poniedziałkowym apelu całej szkoły dyrektorka naszego liceum. Razem z moim przyjacielem Jędrkiem Jędrzejewskim (dziś bardzo szanowanym i lubianym...

Nigdy nie mów nigdy! Co innego wiedzieć, a co innego doświadczyć. Kiedy nasz nowosybirski biskup, a zarazem współbrat – Joseph Werth SJ zapytał mnie SMS-em, czy mógłbym pojechać do Rzymu – z którym dziesięć lat temu definitywnie się pożegnałem, będąc przekona...

„Michałowa na przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski!” – wpis tej treści został umieszczony przez jednego z internautów tuż przed marcowymi wyborami dokonanymi przez polskich biskupów. Wpis opatrzony był kadrem z serialu Ranczo, na którym obok słynnej...

Dom partii jeszcze się nie palił, ale ponieważ pierwszy sekretarz Komitetu Wojewódzkiego nie reagował na wezwania do bezpośredniego spotkania się z protestującymi (jak się później okazało, nie było go tam, bo uciekł), to demonstranci dostali się do środka. Je...

Kiedy miałem siedem lat, podczas wakacji u dziadków na wsi spadłem ze strychu na klepisko i w trzech miejscach rozwaliłem sobie czaszkę. „Ahaaaa, czyli to dlatego! – słyszę zgodny chór czytelników – no tak… to wiele wyjaśnia”. Zgadzam się z „chórzystami”. Też...

Pytanie jest krótkie, ale dość dramatyczne, bo czasy niepewne, zagubić się łatwo, a drogę odnaleźć trudno. I jeszcze nie za bardzo jest kogo pytać. Coraz mniej bowiem tych, którym ufamy – z biskupami i papieżem włącznie – i których odpowiedzi jesteśmy gotowi ...

Wiem, że Jonasz Kofta napisał na odwrót. Ale… Z Tomska wyjechałem nazajutrz po Zaduszkach. Już w czasie drogi do podnowosybirskiego ośrodka wypoczynkowego dowiedziałem się o kolejnej wpadce bliskiego mi człowieka, który od lat zmaga się z nałogiem. Dobry, ...

Kolejny rok się kończy. Podsumowania, bilanse, refleksje, rachunki zysków i strat. My się kończymy. Coraz więcej tabletek, coraz więcej pogrzebów, coraz mniej wpisów w rubryce „ma”, coraz więcej w rubryce „winien”. Świat się kończy. Ten dawny, prosty, zrozumi...

Dokładnie dziesięć lat i cztery miesiące. Mecz oglądałem, siedząc na podłodze przed naszym starym czarno-białym telewizorem. Tak naprawdę był szaro-biały, bo kontrast trudno było ustawić. Ciasne dwupokojowe mieszkanie, a w nim sześć osób, z których zdecydowan...

Kiedy w marcu 2014 roku żegnaliśmy się definitywnie, to oczywiście były wspomnienia, „że było tak przepięknie”, i były załzawione oczy, „bo już nigdy więcej”, ale nie było żadnych pretensji, żadnego żalu, żadnej złości i żadnych „dlaczego”. Była wdzięczność. ...

Bilans sześćdziesięciolecia1. Temat trudny, więc w poszukiwaniu inspiracji dwa tytułowe słowa wpisałem w wyszukiwarkę. Zapewne w związku z przysługującymi po sześćdziesiątce ulgami senioralnymi odpowiedź, a właściwie odpowiedzi otrzymałem natychmiast. Wszystk...