(ur. 19 lutego 1922 w Warszawie – zm. 24 kwietnia 2015 w Warszawie) – polski historyk, publicysta, dziennikarz, pisarz, działacz społeczny, polityk oraz dyplomata.
Więzień KL Auschwitz, oficer Armii Krajowej, działacz Polskiego Państwa Podziemnego, uczestnik powstania warszawskiego. Dwukrotnie minister spraw zagranicznych, senator IV kadencji, w latach 2007-2015 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Kawaler Orderu Orła Białego, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
We wrześniu 1940 r. Władysław Bartoszewski został zatrzymany przez okupantów niemieckich i trafił do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Dzięki działaniom Polskiego Czerwonego Krzyża zwolniono go z KL Auschwitz w kwietniu kolejnego roku.
W październiku podjął studia polonistyczne na tajnym Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, był jednak zmuszony przerwać naukę wobec rozwoju wojny. W latach 1942-1945 działał w szeregach Armii Krajowej.
Jeszcze w czasie wojny rozpoczął pracę jako dziennikarz. Był sekretarzem redakcji katolickiego miesięcznika „Prawda”, a od jesieni 1942 r. do wiosny 1944 r. pełnił funkcję redaktora naczelnego katolickiego miesięcznika „Prawda Młodych”.
Po zakończeniu wojny był więziony w latach 1946-1954 z krótką przerwą w 1948. Po wyjściu z więzienia zdecydował się dokończyć studia. W listopadzie 1958 roku został przyjęty na polonistykę na Wydziale Filologicznym UW w trybie eksternistycznym, jednak kiedy złożył swoją pracę magisterską, skreślono go z listy studentów decyzją rektora w październiku 1962 roku.
Od listopada do grudnia kolejnego roku przebywał w Austrii, gdzie nawiązał liczne kontakty z lokalnymi środowiskami intelektualnymi i politycznymi. W listopadzie 1963 r. rozpoczął współpracę z Radiem Wolna Europa. W 1970 r. za swoją aktywną działalność opozycyjną i liczne kontakty z krajami zachodnimi został objęty zakazem druku w Polsce.
W latach 70. i 80. Władysław Bartoszewski prowadził wykłady z historii najnowszej, ze szczególnym uwzględnieniem wojny i okupacji. Uczestniczył w wielu międzynarodowych konferencjach i sympozjach poświęconych problematyce II wojny światowej. Wygłosił szereg referatów na różnorodnych forach międzynarodowych.
W latach 1990-2001 pełnił funkcje ambasadora Polski w Austrii oraz Ministra Spraw Zagranicznych. Był uznanym dyplomatą, cenionym historykiem, badaczem dziejów powstania warszawskiego, prasy konspiracyjnej, pisarzem i publicystą, wykładowcą historii Polski na uniwersytetach polskich i niemieckich. Od 2007 roku był pełnomocnikiem prezesa Rady Ministrów ds. dialogu międzynarodowego.
W uznaniu zasług otrzymał obywatelstwo honorowe państwa Izrael oraz obywatelstwo honorowe miasta Warszawy.
Władysław Bartoszewski został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
W 1990 r. nakładem Wydawnictwa W drodze ukazało się pierwsze wydanie książki Warto być przyzwoitym. Teksty osobiste i nieosobiste (oryg. Herbst der Hoffnungen: es lohnt sich, anständig zu sein); w 2019 roku książka ukazała się w nowej szacie graficznej.