Ewangelia według św. Marka
Iz 42,1-4.6-7 / Ps 29 / Dz 10,34-38 / Mt 3,13-17
„On przyniesie narodom Prawo…” (Iz 42,1). Dziwne to Prawo, którego nie proklamuje uroczysta deklaracja, nie strzeże konstytucja i nie zawiera kodeks. Dziwny to prawodawca, który nie stroi się w togę sędziego i nie grozi palcem, marszcząc surowo brwi, lecz: „nie da słyszeć krzyku swego na dworze, nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku” (Iz 42,2–3). A kiedy ujrzy, z jakim trudem, mozołem i niezrozumieniem ludzie o twardych karkach przyjmują to Prawo, nie ciśnie w nich gromem ani nie odejdzie obrażony, by natrząsać się z głupiego motłochu, lecz: „nie zniechęci się i nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi” (Iz 42,4).
To nowe Prawo. Nie zapisano go na kamiennych tablicach, a przecież trwa. I choć Prawodawca jest ten sam, to nie w świetle i huku błyskawic, jak na górze Synaj, ale z uporem i miłością powtarza cierpliwie swym braciom: „Oddajcie Panu, synowie Boży, oddajcie Panu chwałę i sławcie Jego potęgę” (Ps 29,1). To wezwanie nie zna granic ani etnicznych, ani państwowych, ani kulturowych, gdyż: „w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie” (Dz 10,35). Lęk, o którym tu mowa, nie wynika ze strachu przed karą, lecz z szacunku i miłości wobec pokornego Prawodawcy. Gdzie szukać wskazówek, aby żyć według nowego Prawa? Zawiera je Ewangelia, jednak nie należy traktować jej jak zbioru ustaw regulującego nasze zachowanie. Bo nowe Prawo to Duch Święty działający przez łaskę w sercu człowieka, który znajdzie w sobie odwagę, aby tę łaskę przyjąć. Jak pisał święty Tomasz z Akwinu: „Czy Prawo nowe jest prawem pisanym? – Tym, co jest najważniejsze w prawie nowego przymierza i w czym tkwi cała jego moc, jest łaska Ducha Świętego, którą otrzymuje się przez uwierzenie Chrystusowi. Prawo nowe jest zatem przede wszystkim łaską, którą otrzymują wierzący. Zawiera ono także pewne wskazówki i zachęty odnośnie do wiary i postępowania, o których należało pouczyć wiernych przez słowo mówione i pisane, ale które w nowym Prawie mają charakter niejako drugorzędny. Prawo nowe jest zatem przede wszystkim prawem wewnętrznym, wpisanym w człowieka, a dopiero na drugim miejscu jest prawem pisanym na kartach” (Sum. theol., I–II, q. 106, a. 1, resp.).
Takie Prawo przynosi Chrystus. Nie ustawy, paragrafy i punkty – rozkosz dla adwokatów, prokuratorów i wszystkich miłośników „litery”, lecz prawo Ducha, prawo dla ludzi gotowych każdego dnia odkrywać w sobie jego ożywcze tchnienie dające siłę do podejmowania dobrych czynów.
Oceń