We Francji się udało. Owszem, nie do końca, bo ustawa o „małżeństwach” homoseksualnych jednak przeszła przez parlament, została podpisana przez prezydenta, a pierwsze pary gejowskie zawarły „ślub”. Lecz udało się zmobilizować przeciwko tej obyczajowej rewolucji setki tysięcy ludzi. Wyszli na ulice, protestowali, argumentowali, krzyczeli. I to w społeczeństwie zlaicyzowanym do szpiku kości, pielęgnującym swoją republikańską przeszłość, otwartym na każdą nowinkę.
Francuscy katolicy ostatecznie przegrali. Prawica zapowiada, że gdy wróci do władzy, spróbuje odkręcić nowe prawo, choć nie będzie to łatwe. Ważny jest jednak sygnał, jaki wysłali w świat przeciwnicy jednopłciowych „małżeństw” nad Sekwaną: nie będziemy biernie patrzeć, jak wywraca się do góry nogami naturalny porządek rzeczy, jak niszczy się fundamenty cywilizacji w imię dziwacznie pojmowanej tolerancji i miłości bliźniego. Nie będziemy szli jak barany na rzeź, tylko dlatego że ktoś nam mówi, że to dziejowa konieczność i że kierunek zmian jest nieodwracalny.
Nie łudźmy się, ta fala przyjdzie też do nas. Usłyszymy te same zarzuty i będziemy równie brutalnie spychani na margines debaty publicznej jako ludzie zacofani, nietolerancyjni, lękający się świata, może nawet jako groźni prawicowi ekstremiści. Już dziś są tak traktowani przez niektóre media ucz
Zostało Ci jeszcze 75% artykułuWykup dostęp do archiwum
- Dostęp do ponad 7000 artykułów
- Dostęp do wszystkich miesięczników starszych niż 6 miesięcy
- Nielimitowane czytanie na stronie www bez pobierania żadnych plików!
Zaloguj się
Oceń