ur. 21 października 1933 r. w Berezne (pow. Kostopol na Wołyniu, obecnie Ukraina) – zm. 01 lutego 2021 r. w Krakowie) – wł. Andrzej Michał Babraj, polski dominikanin, mgr filologii polskiej UAM, inicjator, jeden z trzech ojców założycieli i pierwszy redaktor naczelny (1973-1995) miesięcznika „W drodze”, założyciel i dyrektor Wydawnictwa W drodze (1981-1990), rekolekcjonista.
W 1940 r. wraz z matką został wywieziony przez Sowietów do Północnego Kazachstanu; ojciec, oficer Korpusu Ochrony Pogranicza, pozostał w armii podziemnej i w 1942 roku rozstrzelano go na Pawiaku. Andrzej Babraj wrócił do Polski w 1946 r. i zamieszkał w Inowrocławiu, skąd pochodziła jego matka. Ukończył tam szkołę podstawową i w 1952 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. Przez pół roku był nauczycielem w szkole podstawowej, po czym rozpoczął studia na UAM.
W czasie studiów należał do poznańskiego duszpasterstwa akademickiego prowadzonego przez ojca Joachima Badeniego OP. Po studiach 4 lata pracował w redakcji „Przewodnika Katolickiego” w Poznaniu. W 1962 r. wstąpił do dominikanów. Przy obłóczynach przyjął imię Marcin.
Śluby wieczyste złożył w 1966 r. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w latach 1963-1969 w Warszawie i Krakowie, i to właśnie w tym czasie narodził się pomysł na założenie miesięcznika. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1968 r. w Poznaniu z rąk ks. abpa Antoniego Baraniaka.
W 1969 r. wrócił do Poznania i znowu pracował w „Przewodniku Katolickim”.
Razem z razem z Janem Andrzejem Kłoczowskim OP i Konradem Hejmo OP jest pomysłodawcą i organizatorem miesięcznika „W drodze”. Inicjatywę wsparli także inni bracia, m.in: Rajmund Koperski OP (ówczesny prowincjał), Krzysztof Kasznica OP, Romuald Kostecki OP, Albert Krąpiec OP, Józef Paściak OP, Tomasz Pawłowski OP, Jacek Salij OP, Urban Szeremet OP.
![](https://wdrodze.pl/wp-content/uploads/2020/10/2-poczatki-w-drodze-ojciec-Marcin-Babraj...-www.jpg)
Dzięki jego kontaktom ze światem kultury, w piśmie publikowali wybitni pisarze, poeci i intelektualiści. Przyjaźnił się z Kazimierą Iłłakowiczówną, Anną Kamieńską, Romanem Brandstaetterem, Andrzejem Kijowskim. Owocem tych przyjaźni były nie tylko wiersze czy artykuły w miesięczniku, ale także publikacje książkowe: dzieła Szekspira w przekładzie Stanisława Barańczaka czy pierwsza w Polsce wydana w oficjalnym obiegu książka Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.
Kim jest Marcin Babraj, wie niewielu dzisiejszych czytelników miesięcznika »W drodze«. Wspaniały człowiek, zatroskany o wiarę i Kościół, umiejący czytać znaki czasu. Człowiek uparcie wierzący w moc słowa drukowanego, pragnący nakarmić Słowem Bożym jak najwięcej wygłodniałych ludzi.
Przyjaciel – Jan Góra OP
Marcin Babraj był dla mnie wielkim autorytetem, erudytą, a jednocześnie człowiekiem, który miał niesamowity charyzmat gromadzenia autorów.
Jan Grzegorczyk
W okresie PRL-u ojciec Babraj OP był wielokrotnie szykanowany przez komunistyczne władze. Dla wielu ludzi stał się autorytetem moralnym.
Współautor książki Dominikanie. Szkice z dziejów zakonu (1986) i autor Królowa Tatr (1991).
Przeniesiony w 1995 r. do Warszawy (Służew) pracował jako wikariusz parafii. Wyjeżdżał jako duszpasterz do Kazachstanu. W latach 1996-1999 był redaktorem naczelnym „Dominika nad Dolinką” – pisma parafii św. Dominika w Warszawie. W latach 90. wyjeżdżał jako duszpasterz do Kazachstanu.
Od 2002 r. mieszkał w krakowskim klasztorze dominikanów.
W 2013 r. – podczas jubileuszu 40-lecia miesięcznika – został odznaczony przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w kultywowaniu i propagowaniu wartości moralnych” i „za zasługi dla polskiej kultury”, a Ryszard Grobelny uhonorował go Srebrną Pieczęcią Miasta Poznania.
![](https://wdrodze.pl/wp-content/uploads/2020/10/Babraj-dominikanie.pl_12-na-www.jpg)
Zmarł w krakowskim klasztorze po długiej chorobie.
Był cenionym spowiednikiem i rekolekcjonistą, dla wielu ludzi – przewodnikiem duchowym, autorytetem, przyjacielem. Roman Bielecki OP o zmarłym współbracie Marcin Babraj OP nie żyje.
Msza święta pogrzebowa została odprawiona 9 lutego 2021 r. w bazylice dominikanów pw. Świętej Trójcy w Krakowie. Eucharystii przewodniczył ks. abp Marek Jędraszewski, kazanie wygłosił J.A. Kłoczowski OP. Wśród koncelebransów byli abp Tomasz Peta, metropolita Astany, który przyjechał z Kazachstanu, przeor krakowskiego konwentu Piotr Ciuba OP, prowincjał i były red. nacz. miesięcznika Paweł Kozacki OP, obecny red. nacz. miesięcznika Roman Bielecki OP.
Imponował wewnętrznym pokojem, wsłuchiwaniem się w głos swoich rozmówców, imponował gronem niezwykłych osób, niekiedy pozostających na obrzeżach Kościoła, z którymi współpracował, których inspirował i którzy gościli na łamach miesięcznika i publikowali swoje książki, jak prof. Barbara Skarga i Gustaw Herling-Grudziński
– powiedział ks. abp Marek Jędraszewski, który jako młody ksiądz poznał ojca Babraja OP i swój pierwszy tekst opublikował na łamach miesięcznika „W drodze”
![](https://wdrodze.pl/wp-content/uploads/2021/02/2.png)
Ojcze Marcinie, bracie nasz, żegnamy cię dzisiaj, dziękując Bogu za to, że z nami byłeś i jaki byłeś. Wiedz, że temu pożegnaniu towarzyszy modlitwa, że twoi bracia wspierają ciebie i niezłomnie wierzą, że jesteś w rękach Ojca, który cię przygarnia
– żegnał w kazaniu swojego przyjaciela Jan Andrzej Kłoczowski OP. Opowiadał o wspólnych rozmowach, do których ojciec Marcin go przymuszał, o powołaniu zakonnym i dwutygodniowych rekolekcjach powołaniowych, które wspólnie odprawili w krakowskim eremie kamedułów –
On po tych rekolekcjach wstąpił do zakonu, ale ja jeszcze nie. Miałem rozterki: studia, doktorat, małżeństwo. Modlił się za mnie codziennie w nowicjacie. Skutek był taki, że już po roku byłem pod troskliwą opieką magistra nowicjatu.
Piotr Ciuba OP odczytał list teologa papieskiego oraz profesorów poznańskich uczelni:
Wiedział, że wiara nie zabrania myśleć ani poza wiarą, ani wewnątrz niej, i że to myślenie może być autentyczne, szerokie, a zarazem wierne Objawieniu. Nie znosił klerykalizmu, ciasnej, napuszonej postawy. On był normalny, świeży i bezpośredni w kontakcie
– napisał Wojciech Giertych OP
Dziś reprezentujemy wielotysięczną rzeszę pracowników naukowych naszego miasta. Dobry Bóg postawił cię na naszych życiowych drogach. W latach 70. i 80. wielu z nas rozpoczynało drogę naukową. Żyliśmy w systemie, który tłamsił ludzką kreatywność, sumienia i psuł ludzką umysłowość, niszczył religię i wolność. W tamtych czasach jasnym punktem na mapie Poznania był klasztor dominikanów, a w nim ty
– napisali profesorowe poznańskich uczelni, których wieloletnim duszpasterzem był ojciec Marcin Babraj OP
![](https://wdrodze.pl/wp-content/uploads/2021/02/3.png)
![](https://wdrodze.pl/wp-content/uploads/2021/02/4.png)